Ελαττωμάτων Εγκώμιο

                           Κανείς δεν είναι τέλειος. Καλά, εκτός από εμένα.

                                   
     Oh wait, ούτε κι εγώ είμαι τέλεια. Πολλές φορές τείνω να είμαι αρκετά ενοχικιά για τα διάφορα ελαττώματα που έχω. Συνήθως με κράζω για αυτά. Σήμερα, όμως, θα αφήσω επιτέλους τον εαυτό μου ελεύθερο, θα τσαλακωθώ και θα μου δώσω ελαφρυντικό. Θα με μάθετε καλύτερα κι εσείς, που θέλετε να ξέρετε πιο πολλά για την αγαπημένη σας μπλόγκερ. Έχω και γαμώ τις ιδέες, ε;
   Κατά πρώτον, έχω τα κολλήματά μου με το παρελθόν. Ειδικά τώρα που έχουμε καλοκαίρι, το μυαλό μου γυρίζει συνέχεια σε αυτό. Μάλλον αυτό σημαίνει πως είμαι μια χιψστερού, αλλά αυτό το ξέρετε και το παραδέχομαι κι εγώ.Όπως και να χει, ακόμα κοιτάω παλιές δημοσιεύσεις και τα λοιπά και τα λοιπά και καμιά φορά αναρωτιέμαι πόσο μαλάκας υπήρξε εκείνο το παλιάρχιδο στο Νηπιαγωγείο, που μου είχε κλέψει την καραμέλα. Γενικά, τις έχω τις εμμονές μου με αποτέλεσμα να μου κολλήσει μια ατάκα μέχρι τελικής πτώσεως ή ένα περιστατικό και να το λέω ξανά και ξανά και ξανά μέχρι να πεθάνει ο Μητσοτάκης, σε σημείο που οι άλλοι να είναι έτοιμοι να αρπάξουν το κουζινομάχαιρο και να με κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο.
   Έπειτα, είναι γνωστό πως είμαι ολίγον τι στον κόσμο μου. Μπορεί να χαθώ για ώρες εκεί μέσα και, με τον προσανατολισμό που διαθέτω, να γυρίσω λίγο αργά. Σκέφτομαι συνέχεια πράγματα, πρόσωπα, καταστάσεις, κάτι που βοηθάει ιδιαίτερα στο διάβασμα για τις εξεταστικές (not). Κι όχι, είμαι αεροδυναμικά σχεδιασμένη για να σκέφτομαι κάτι ή κάποιον πολύ, χωρίς να είμαι ερωτευμένη μαζί του.
  Για να μη μιλήσω για το νεανικό μου ενθουσιασμό. Έχω γνωρίσει στη ζωή μου άτομα που με ενθουσίασαν με το καλημέρα, είχαν κάτι, ρε παιδί μου, που με έκανε να ασχοληθώ μαζί τους (στην περίπτωσή μου, με έλκει πάρα πολύ το μυστήριο που αποπνέουν οι άλλοι, αλλά αυτό θα το αναλύσω σε άλλη ανάρτηση). Συχνά βρίζω τον εαυτό μου που στο τέλος δένομαι με αυτούς τους ανθρώπους γιατί την έχω πατήσει αρκετές φορές στη ζωή μου και καταλήγω να δουλεύω υπερωρίες για να τους απομυθοποιήσω.
     Αφήστε και το άλλο! Είμαι γκρινιάρα. Φοβερά γκρινιάρα. Υπάρχουν ημέρες που ξυπνάω και βλέπω το ποτήρι μισάδειο ή καλύτερα, τελείως άδειο. Όλα μου φαίνονται ζοφερά. Νομίζω πως θα έρθει το τέλος του κόσμου. Γι' αυτό και με πιάνει το άγχος μου πολλές φορές. Το τι πέρασα για να απαλλαγώ από αυτό δε λέγεται! Τα σχολικά μου χρόνια έφαγα! Έπρεπε να πάω να σπουδάσω για να ηρεμήσω λίγο!
    Όμως, όλα αυτά που ανέφερα έχουν και τη θετική τους πλευρά. Ο ενθουσιασμός, οι αναδρομές στο παρελθόν, οι περιπλανήσεις στην καρακοσμάρά μας κι οι εμμονές μπορούν να μας οδηγήσουν στην καλλιτεχνική δημιουργία.Ακόμα κι η γκρίνια μπορεί να ενεργοποιήσει τις δημιουργικές μας τάσεις! Αν δε με πιστεύετε, ρίξτε μια ματιά στην μπλογκόσφαιρα. Πολλοί "γκρινιάρηδες" μπλόγκερζ βγάζουν απίστευτο γέλιο! Εμένα με βοηθάνε στο συγγραφικό και θεάρεστο έργο μου, κυρίως εκτός μπλογκ γιατί τι σκατά the writer θα ήμουν αν δεν έκανα συγγραφή ιστοριών; Εμπνέομαι από όλα αυτά που με απασχόλησαν, τους βάζω λίγη σάλτσα κι ιδού! Έτοιμο για σερβίρισμα! Τέλος, όπως μας έμαθαν στο αθάνατο ελληνικό σχολείο και φροντιστήριο, το άγχος μπορεί να είναι δημιουργικό και να μας βοηθήσει να αποδώσουμε καλύτερα και ταλιμπάν ταλιμπάν.
     Αγαπήστε, λοιπόν, τα ελαττώματά  σας. Δείτε τη θετική πλευρά σε αυτά.
 -Μωρή, σάλεψες τελείως;
   Βασικά, το καλό θα ήταν να έχουμε μια σχέση αγάπης-μίσους με τα αρνητικά σημεία του χαρακτήρα μας. Να δεχτούμε πως κάποια από αυτά υπάρχουν και, για το καλό τους, το δικό μας καλό και το καλό των γύρω μας, να τα περιορίσουμε.Καλό θα ήταν να βλέπουμε βέβαια και τη θετική τους πλευρά, να αυτοσαρκαζόμαστε και να τα αφήνουμε να μας εμπνέουν. Χρειάζεται κι αυτό.
   Υ.Γ. Επειδή ο μπλόγκερ είναι σκληρός κι άδικος, σας ενημερώνω πως η Καλ έγραψε ανάρτηση κι ο μπλόγκερ δεν την εμφανίζει. Οπότε τσακώστε το url της ανάρτησης, το οποίο έχει αλλάξει και ξαναπροσθέστε στο μπλόγκρολλ σας το μπλογκ σας, αλλιώς θα σας λέει πως το ιστολόγιο δεν είναι πια διαθέσιμο κι αυτό θα είναι ένα πλήγμα για τους θαυμαστές της.
     http://oti-leei-h-kal.blogspot.gr/2014/08/blog-post.html
  Υ.Γ.2. Τις προάλλες είχατε δει μια ανάρτηση που λεγόταν "Δημοψηφίστε", σωστά; Ε, κάτι με έπιασε και την έσβησα. Μπορεί να την ξανανεβάσω, χου νόουζ;

Διακοπολογία

   Με αυτά και με αυτά φτάσαμε στον Αύγουστο. Κάναμε τις διακοπούλες μας, πήραμε χρώμα (εμείς οι ασπρουλιάρες δε μαυρίζουμε, παίρνουμε χρώμα) και τα λοιπά. Ταυτόχρονα, διατελούσαμε και χρέη κοινωνιολόγου γιατί ουέ κι αλίμονο αν μάθαινα στη σχολή Κοινωνιολογία για να την αφήσω έτσι απλά.Ξέρετε, παρατηρούσα αυτές τις συμπεριφορές των διακοπαριζόμενων και τα διάφορα φαινόμενα. Επιστήμη πάνω από όλα. Γιατί δεν κάνουμε διακοπές μόνο, αλλά επιτελούμε και ανθρωπιστικό έργο.

   Ας απομονώσουμε λοιπόν κάποια συνήθη φαινόμενα και θα κάνουμε γαρνιτούρα με το δικό μου σχολιασμό.

• Εκείνες οι γυναίκες που αποφασίζουν να κάνουν την επανάστασή τους φωνάζονταςστους υπαλλήλους των ξενοδοχείων, των πλοίων και τα λοιπά. Προχθές, για παράδειγμα, γύριζα από Σάμο. Εκεί που ανεβαίναμε στο καράβι, άκουσα μια γυναίκα να φωνάζει "Δεν έχετε ασανσέρ και τι θα κάνουν αυτοί που έχουν πρόβλημα;" και τα λοιπά και τα λοιπά. Άδικο δεν έχει μιας που άτομα με κινητικά προβλήματα υπάρχουν σε κάθε επιβατικό πλοίο και πρέπει να βάλουν έναν ανελκυστήρα, αλλά να σας πω κάτι; Πάντα με ενοχλούσαν οι άνθρωποι που προσπαθούν να κάνουνε αισθητή την παρουσία τους και τα αιτήματά τους με το φωνάζουν σαν γάτες που τους πατάνε την ουρά, όσο δίκιο κι αν έχουν. Εκτός από αυτό, το προσωπικό του πλοίου δε φταίει σε τίποτα κι ούτε ασανσέρ μπορεί να χτίσει. Και δε νομίζω να ιδρώνει και το αυτί των ιδιοκτητών του πλοίου επειδή μια γκρινιάρα σήκωσε με τις φωνές της το Αιγαίο ολάκαιρο.
• Αυτά τα παιδάκια που τσιρίζουν, στην παραλία, στο ξενοδοχείο, στο καράβι. Μη με παρεξηγήσετε, τα αγαπώ τα παιδάκια. Όχι, όμως, όταν φωνάζουν σαν να τα κυνηγάει ο Χάρος γιατί με κάνουν να σκέφτομαι πόσο καλό θα είχε κάνει ο Ηρώδης αν τελικά είχε αποφασίσει να υλοποιήσει το σατανικό του σχέδιο, τότε, μωρέ, που είχε γεννηθεί ο Τζίζας.
• Έχεις και τους Ελληνάρες οι οποίοι αντιμετωπίζουν τους "ξένους" σαν κύρια πηγή εσόδων κι όχι ως ανθρώπινα όντα. Έτσι, όταν τους βλέπει, προσπαθεί να κάνει τον φιλόξενο, να τους εξυπηρετήσει και γενικά τους έχει πασάδες στα Γιάννενα. Πίσω από την πλάτη τους, όμως, θα αρχίσουν να λένε "Κοίτα τους ξένους, γελάνε με το παραμικρό, είναι χαζοί κτλ". Αχ, κοίτα να δεις πόσο εύκολα αλλάζουν κάποιοι γνώμη!
• Σε μερικά νησιά θα δεις κι αλτέρνατιβ τύπους να έχουν στήσει τη σκηνή τους στην παραλία. Εγώ τρομάζω στην ιδέα του κάμπιγκ. Θέλω λούσα, βλέπετε.
• Το καλοκαίρι είναι και μια εποχή που αποδεικνύεται για άλλη μια φορά η μουνόκλαψα του Έλληνα που ξαφνικά κατηγορεί τους πολιτικούς για τα όσα βάσανα υποτίθεται πως περνάει και κλαίγεται για την κρίση τη στιγμή που επιδεικνύει το νέο του iPhone. Γιατί; Μια ματιά στα τσεκ ιν στη Μύκονοοοοο θα σας πείσει. Ναι, είναι πολλά τα άτιμα. Κι αν αυτά δε σας πείθουνε, δείτε και τις άπειρες κλαρινοσέλφιζ που θα παρελαύνουν στην αρχική σας.
• Μιας που μιλάω για σέλφιζ και ποζεριλίκια, πιστεύω πως πρέπει να καθιερωθεί η απαγόρευση του μακιγιάζ στην παραλία. Είναι δυο το μεσημέρι και το να βλέπεις κοπέλες σοβατισμένες με όλη την παραγωγή της Max Factor εγείρει τον κοινωνικό σου προβληματισμό. Αλλά, πού ξέρεις, μπορεί να πεταχτεί από το πουθενά ο ρεπόρτερ Τσίλι του Star! Κρίμα θα ναι να γνωρίσουν οι άμοιρες κορασίδες αυτήν την εξέχουσα προσωπικότητα της έγκυρης κι αντικειμενικής δημοσιογραφίας και να ναι ασουλούπωτες! 
• Τα μπιτσόμπαρα μπορεί να σε εκπλήξουν ευχάριστα. Αν και δύσκολα θα παίξουν κάτι άλλο πέρα από mainstreamίλες, η ποιότητα της mainstreamίλας που παίζουν ποικίλει. Να, για παράδειγμα ένα μπιτσόμπαρο μπορεί να παίξει σκυλομπιτάκια, από αυτά που σε κάνουν να πάρεις τον κτηνίατρο του σκύλου σου να κανονίσετε ένα εμβολιάκι στα γρήγορα. Υπάρχουν, όμως, και μερικά μέρη που το χουν ψάξει λίγο και δεν παίζουν υποτονική house. Για παράδειγμα, μου χει τύχει να βρεθώ σε παραλία που έπαιζε Αντέλ σε ρέγκε μιξ. Είναι καλύτερο από όσο νομίζετε. Και σίγουρα πιο υποφερτό από τα διάφορα σκυλογάβ που παίζει ο κάθε ελληνομπλιάχ ντι τζέι της κακιάς ώρας.
• Οι άγραφοι κανόνες των διακοπών υπαγορεύουν ατελείωτο φαγητό. Και κάπου εδώ πατάνε οι ταβερνιέρηδες, οι οποίοι χρεώνουν το φαγητό με το αζημίωτο. Έτσι, ο λογαριασμός μπορεί να ανέλθει και στα 50 ευρώ για τρία άτομα. Ωραίες καταστάσεις.
• Το καλοκαίρι είναι η τέλεια εποχή για να μισήσεις κι άλλο τα κατάμεστα Κτελ, με τις κυράτσες που πάνε στο χωριό τους και τις ενδιάμεσες στάσεις σε σουβλατζίδικα της κακιάς ώρας.
• Ρακετίστες...αυτή η μάστιγα, αυτοί οι τύποι που νομίζουν πως αδικούνται και δεν παίζουν στα μεγάλα πρωταθλήματα του γαλαξία.....Είναι πιο άστοχοι κι από μαρούλια ρε παιδί μου!
• Σφίχτερμεν.....Κανείς δεν τους ζήτησε, παρά μια μερίδα λιγουρεμένων κοριτσιών που βρίσκουν το Σεφερλή αστείο.Και το Πλοκάμι Του Καρχαρία για να γράψει το αντίστοιχο κομμάτι. Εμάς δεν, δεν μας ελκύουν, λυπάμαι αγόρια, όχι, δε μπορούμε, σας βλέπουμε μόνο σαν φίλους και πήγαμε κι οφθαλμίατρο πρόσφατα.
• Η Lifo κάνει το σύνηθες αφιέρωμα για το πόσο γαμάτα είναι τα Κουφονήσια και γενικά όλα αυτά τα αλτέρνατιβ μέρη που λατρεύουν οι χίψστερς. Οκ, όταν θα πάω, για να επιβεβαιώσω τον τίτλο της χιψστερούς για άλλη μια φορά, θα σας πω κι εγώ.

     Αυτά τα λίγα σάμερ φακτς λοιπόν. Σίγουρα θα χω ξεχάσει το κατιτίς μου, αλλά δεν μας πειράζει,θα χω κι ευκαιρία για σίκουελ.Για την ώρα, σας εύχομαι να λιάζεστε πανηγυρικά, όπου κι αν είστε. γιατί είστε όλοι υπέροχοι κι επειδή είμαι αγαπησιάρα η ρουφιάνα.