Surprise, motherfucker!

      Είχα παραθέσει, πριν κάτι μήνες, σε γνωστό, που εκτιμώ, το στίχο των Arcade Fire, που λέει "Now that our lives are changing fast, I hope that something pure can last". Τότε πίστευα ακόμα ότι μπορούμε ν' αποχωριστούμε οριστικά ανθρώπους. Γελάνε και τα πλακάκια.
      Στο περασμένο μου ποστ, τον απολογισμό του 2016, μάλλον σας φάνηκα λίγο απογοητευμένη από τη χρονιά εκείνη. Όντως, ήμουν. Έμαθα να θέτω έναν πήχη στη ζωή μου, να επιδιώκω πράγματα κι έβλεπα ότι πιο πολύ συνειδητοποιούσα ότι μου έλειπαν κι άλλα.Οπότε η νέα χρονιά είπε να τα φέρει. Γιατί μπορεί.
   Νέα άτομα στη ζωή μου λοιπόν. Η απάντηση σ' όσα έψαχνα - όχι παραδομένη στο χέρι. Είναι λυτρωτικό να βλέπεις ότι αυτό, που σε συνδέει σε μια φιλία σου, είναι η θέλησή σας να θεραπευτείτε από τις τάσεις, που σας έχουν φάει τη ζωή. Σχεδόν συγκινητικό.
  Βλέπεις ότι υπάρχουν τόσα άτομα, που σε υποστηρίζουν. Κι όχι μόνο οι φίλοι ή η οικογένεια. Σου στέλνει γνωστός σου ότι χαίρεται, που είσαι πια σε αυτό το γαμάτο site. "Κάνε μας περήφανους!" σου λέει. Και ξέρεις τι άτομο είναι και ξέρεις ότι το εννοεί. Κι υπάρχουν κι άλλοι, που έχουν χαρεί, απλά δε θα στο πούνε εύκολα ή θα τα πείτε κάποια στιγμή από κοντά. Υπάρχουν κι άλλοι, που θα σου κάνουν βουντού. Λες κι έχουμε χρόνο γι' αυτούς ή όρεξη ή κάτι.
   Σ' αυτήν την υπερεκτιμημένη ταινία, το "Φθηνά Τσιγάρα", είχε ειπωθεί η γνωστή ατάκα "η ζωή ξέρει, γι' αυτό την εμπιστεύομαι". Είναι από τα πιο σωστά πράγματα σ' αυτήν την ταινία, γενικά. Γιατί, για κάθε φάση, που τα πράγματα δε βγάζουν νόημα, θα υπάρξει και μια άλλη, όπου θα καλυτερέψουν. Αρκεί να το θες. Και δε θα είναι η παραμυθένια ανατροπή. Θα είναι πιο ήρεμα, σταδιακά πράγματα. Και το παρελθόν θα είναι παρελθόν, άτομα και καταστάσεις από εκεί θα είναι σ' ένα καλύτερο μέρος, σε σωστή θέση στη ζωή σου, ακόμα κι αν αυτή είναι το χρονοντούλαπο.
                                               Α, ναι, τραγουδάκι.