Κυριακή 3 Μαΐου 2015

Εδώ Είμαστε

      Είναι άσχημο όταν ένα μπλογκ πιάνει αράχνες. Κι εγώ είμαι αρκετά ακατάστατη κι αναβλητική. Και ξέρω να φτιάχνω κανά τοστ. Κορίτσι για σπίτι, πόσο μάλλον για μπλογκ. Και περιμένετε να κρατάω αυτό το κουκλί σε συνεχή ενημέρωση; Μήπως είστε οι ίδιοι που περιμένετε να βγάλετε χρήματα πίνοντας φραπέ και γκρινιάζοντας για την άδικη κενωνία;
    Στο διάστημα της απουσίας μου είχα σκεφτεί να παρατήσω το μπλογκ, να μη γράφω άλλο, να το κλείσω με ένα (κρύο) γαλλικό au revoir. Με είχε κουράσει λίγο το ότι υπήρχε μια εσάνς κατινιάς εδώ μέσα. Αλλά δεν είμαι άνθρωπος που αφήνει έτσι άτομα και καταστάσεις. Επίσης, Κατίνες συναντάω και in real life και στην πραγματική ζωή η φυγή δεν είναι λύση και καταδικάζεται κι από την εκκλησία ΟΥ ΣΙΞ ΣΙΞ ΣΙΞ.
                 
   Πάντως μου αρέσει που η ανθρωπότητα πάντα βρίσκει τρόπο να σε απογοητεύει. Υπάρχει κάτι στο κλίμα των ημερών που έχει κάνει τους πάντες να λυσσάνε. Για παράδειγμα, ακούω σεξιστικές μαλακίες βερεσέ και, ξέρετε, σε κάθε σεξιστή κι ομοφοβικό αξίζει μια βουτιά από το Λυκαβηττό. Χρήσιμη κι επιμορφωτική τιμωρία, ειδικά αν ο άλλος δε λέει να καταλάβει ότι αυτά που λέει είναι επικίνδυνες μαλακίες.
    Εν τω μεταξύ, η μισή αρχική μου σελίδα στο Facebook την έχει δει πολιτικοποιημένη και μετά θα φταίω εγώ που θα τους κάνω πλωκ. Μια τους φταίνε οι αναρχικοί, μια ο Βαρουφάκης, μια η Κωνσταντοπούλου, μια το σύμπαν ολάκερο. Κι έχεις κι αυτούς τους δεξιούς που χαζοχαίρονται ακόμα και πράγματα πιο άσχετα π.χ. την επίθεση που και καλά έγινε από τη Ζωή-μια είναι η Ζωή- στο βενζινά και βγάζουν την κυβέρνηση "φασιστική" με τέτοιες μικρές αφορμές. Όχι πως είμαι καμιά φαν της κυβέρνησης - δεν είμαι-, αλλά θεωρώ πολύ λάθος να κρίνεις έναν πολιτικό από περιστατικά άσχετα με την πολιτική τους. Αν θέλετε να κρίνετε τον οποιοδήποτε από κάτι, κάντε το με επιχειρήματα, γιατί με το να κράζετε, χωρίς να έχετε κάτι να προτείνετε, μου δίνετε την εντύπωση ότι προτιμάτε τους προηγούμενους υποσυνείδητα. Πολιτικό σχόλιο τέλος.
     Επίσης, το έχω ξαναπεί, μη ρωτήσει ποτέ κανείς "τι κόμμα είσαι;" γιατί θα του μάθω, εκτός από τα σημεία στίξης, και τα κοσμητικά επίθετα. Δεν είναι άξιο απορίας που τέτοιες ερωτήσεις σου κάνουν οι φανατισμένοι με κάποιο κόμμα. Και, ξέρετε, η φανατίλα κι η μαλακία τυφλώνουν οπότε οι ενέργειες σας με μέτρο.
   Ας γίνω τώρα γλυκούλα για να δώσουμε στα πράγματα μια ισορροπία, μη νομίζετε ότι ξύπνησα με νεύρα. Που λέτε, σε κάποια φάση, προς το τέλος του Πάσχα, κι εγώ κι αρκετά φιλικά μου πρόσωπα απογοητεύτηκαμε από άτομα που λίγο πολύ είχαμε πιστέψει σε αυτούς. Εγώ αποφάσισα να κάνω φόκουζ σε άτομα που με εκτιμάν και τα εκτιμάω. Να τη δοκιμάσετε τη συνταγή. Πιάνει πάντοτε. Εγγυημένα αποτελέσματα.
   Ορισμένες φορές σκέφτομαι πόσο ηλίθιο είναι να εξαρτάς την ευτυχία σου από γκόμενο/γκόμενα, την παρουσία τους ή την απουσία τους. Ναι, σίγουρα, είναι πολύ ωραίο να έχεις κάποιον να τρέχετε στους δρόμους της Αθήνας ανέμελοι και να πηδιέστε ασυστόλως - δε φημίζομαι για το ρομαντισμό μου, το ξέρω-, αλλά, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, η ευτυχία βρίσκεται στα μικρά πράγματα. Ευτυχία μπορεί να είναι η καλή αντίδραση απέναντι σε μια πράξη σου, ευτυχία μπορεί να ναι εκείνες οι στιγμές που έρχεται ο σκύλος σου να σου κάνει χαρές, όταν λείπεις πολλές ώρες από το σπίτι.
   Και τώρα που κοντεύω 20, τελείωσαν τα ψέματα. Πρέπει να βγω στη βιοπάλη, να σταθώ στο πλευρό της εργατίας, τουτέστιν να βρω καμιά δουλειά, γιατί, ναι, είμαι πολύ πελούσια, αλλά η ζωή στη βίλα μου στα Ν.Π. καταντάει μονότονη. Είμαι τόσο αισιόδοξη ότι κάτι θα βρω, που σκέφτομαι ποια φωτογραφία θα ταιριάζει καλύτερα στην κάρτα του ΟΑΕΔ. Πάντα είμαι ΤΟΣΟ αισιόδοξη.
  Δε σας είπα και το πιο γαμάτο : έχω τρεις εργασίες για τη σχολή και πολύ διάβασμα για τα Γαλλικά. Δίνω C2, πάω να τα (απο)τελειώσω. Δε χαίρεστε που η δικιά σας θα γίνει επιστήμονας με όλα αυτά που διαβάζει; Δε θα της πάρετε δωράκι ένα ποτιστήρι, τέτοιο φυτό που είναι; Δεν την αγαπάτε, κι ας είναι ένα δηλωμένο σπασικλάκι;
   Κι ένα τελευταίο και φεύγετε. Ένας φίλος, που γράφει γαμάτα, άνοιξε μπλογκ. ΤΣΑΚΙΣΤΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ, ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΑΣΟΜΕΡΑΤΕ. Πάρτε το λινκ, λοιπόν, κι αρχίστε ανάγνωση, να ξεστραβωθείτε:
             http://birth-in-reverse.blogspot.gr/
   
 
   

12 σχόλια:

  1. Ευχαριστώ για το πρόμο, μωράκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ χρυσό μου, πόσο σε καταλαβαίνω... Κι εγώ ολημερίς στη βίλα Γκανούτα μέσα έπληττα ως συνταξιούχος φιλόλογος, δια τούτο και συνεχίζω να διατηρώ το Καφέ Σαντάν της προγιαγιάς μου!
    Ας είμαστε πάρα πολύ πελούσιες, πρέπει να έχωμεν δουλειά, ίσα για να μην πλήττουμε!
    Ας πάω μία επίσκεψη τώρα στο βλογ Queer Punk.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ορίστε, αυτά να τα ακούνε κι οι άλλοι, να μη νομίζουν ότι εμείς οι πολύ πελούσιες δεν περνάμε δύσκολα.

      Διαγραφή
  3. Δημοκρατικότατη όπως πάντα!
    Τσακίζομαι να τον διαβάσω!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που αναγνωρίζεται η δημοκρατική μου συνείδηση.

      Διαγραφή
  4. Κοντευεις τα 20; Δεν εισαι ουτε καν δηλαδη; :P

    Θα ηθελα να γυριζα πισω σε αυτες τις ηλικιες, νιωθω πως δεν εκανα αρκετες μαλακιες και μου εχουν μεινει απωθημενα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τότε να το συζητήσουμε ρε παιδί μου, να σε κάνω μια ψυχανάλυση, να μου πεις για τα απωθημένα σου, να νιώσεις καλύτερα.

      Διαγραφή
  5. Πολύ πολιτική έπεσε και δεν μπορώ αυτή τη στιγμή, έχουμε και ένα divinity να τελειώσουμε. ΑΜΑΝ! Άσε με να παίξω μπλιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οκ, αν ποτέ ξανά στη ζωή μου κάνω πολιτικό σχόλιο, θα σου χορηγήσω κανά καφάσι με Προστ, να πάει κάτω πιο εύκολα.

      Διαγραφή
  6. Και εδώ πολιτική; αμάν πια δηλαδή, που πρέπει να πάει κάποιος για να ξεφύγει; :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε μπόρεσα να ξεφύγω από τη μάστιγα, παρά το γεγονός ότι κράτησα αντιστάσεις.

      Διαγραφή

Μπορείτε να πείτε ό,τι θέλετε. Αλήθεια. ΑΛΛΑ αν σχολιάζετε με τη μορφή του ανώνυμου, δίχως να μου πείτε ποιοι είστε, να είστε σίγουροι ότι δε θα μπω καν στον κόπο ούτε να διαβάσω το σχόλιο σας, ούτε να το δημοσιεύσω, ούτε να σας απαντήσω δεόντως.