Πλησιάζει η εξεταστική μου. Θα μπορούσα να αρχίσω να τρέχω γύρω γύρω από τον πανικό μου, να τραβήξω τα μακριά ξανθά μου μαλλιά, τα βυζιά μου, να κάνω headbanging με κατεύθυνση το πλησιέστερο θρανίο ή γραφείο. Αλλά επέλεξα την απλή, τίμια λύση. Το διάβασμα.
Θα περίμενε κανείς να κλειστώ σε ένα δωμάτιο, με τα βιβλία μου παραμάσχαλα και να μη βγαίνω από εκεί μέχρι να βγάλω την ύλη. Λάθος. Όπως έχω αναφέρει ξανά, μου είναι πλέον δύσκολο να διαβάσω στο σπίτι μου. Είμαι από τους ανθρώπους που δε μπορούν να μένουν κλεισμένοι σε ένα σπίτι, θέλουν να βγουν από το σπίτι τουλάχιστον μια φορά την ημέρα, αλλιώς θα γκρινιάζουνε μέχρι να βγουν. Έτσι, τρέχω σε αναγνωστήρια, σε καφετέριες κτλ.
Θα θυμάστε το μαγαζί που είχα αναφέρει στην προηγούμενη ανάρτηση, αυτό που παρήγγειλα το μυθικό πλέον κρύο γαλλικό, που είχα πολλές αγάπες με την πρώην σερβιτόρα.Είχα πάει μία δυο φορές να διαβάσω εκεί πέρα. Δεν υπήρχε περίπτωση να αποσυντονιστώ γιατί διάβαζα στη μπάρα του μαγαζιού, πριν πλακώσει ο πολύς κόσμος κι αν έβλεπε εκείνη ότι ξεχνιόμουν, μου έλεγε με αυστηρό ύφος "Διάβαζε!". Αλλά πέρασαν αυτά, πάμε για άλλα.
Πολλές φορές με έβρισκες στο αναγνωστήριο του ΕΚΠΑ. Τις δέκα χιλιάδες πρώτες φορές διάβαζα στο δεύτερο όροφο. Μέγα σφάλμα. Στο δεύτερο όροφο του αναγνωστηρίου παίρνουν με οντισιόν όλα τα μαλακιστήρια που έχουν έρθει εκεί για να μιλήσουν, να χαζέψουν στο Facebook, να αφήσουν τους καφέδες τους στα τραπεζάκια, να κάνουν τέλος πάντων οτιδήποτε εκτός από το να διαβάσουν. Μακριά από το δεύτερο όροφο, εκτός κι αν θέλετε να πιάσατε γκομενάκι με πρόσχημα το διάβασμα. Πηγαίνετε στον τέταρτο όροφο, που είναι πιο νορμάλ η κατάσταση και θα βρείτε μόνο πραγματικά διαβασμένα σπασικλάκια, σαν κι εμένα καλή ώρα.
Σήμερα είχα σκοπό να ξαναπάω στο αναγνωστήριο, αλλά κατέληξα σε μία φίλη, σε μια καφετέρια πίσω από το Πάντειο. Η φίλη μου γράφει πρόοδο την Πέμπτη κι επειδή δεν είναι και πολύ του διαβάσματος, αλλά πολύ του χαζέματος, κάποιος έπρεπε να τη συντονίσει και μαντέψτε ποια Ιωάννα είπε να το κάνει το ψυχικό. Έτσι, έφερα τα βιβλία μου, τα μολύβια μου, και κάθισα δίπλα στο λάπτοπ της. Την τσέκαρα αρκετές φορές κι όταν έβλεπα ότι το κορίτσι μου χάζευε για πολλή ώρα στο fb, της είπα αυτό το "Διάβαζε!" που έμαθα κι αγάπησα. Η ίδια παραπονέθηκε ότι την έχω με το βούρδουλα και λογικά θα περιμένει να έρθω με τα δερμάτινα και το μαστίγιο να την φέρω σε μια τάξη, λες κι είναι υποτακτικό σίχαμα που θέλω να το πετάξω στον τοίχο και να του αλλάξω τα φώτα.
Όσο για εμένα, έβγαλα τέσσερα κεφάλαια από το σύγγραμμα που διαβάζω για το μάθημα που γράφω πρώτο. Μπορώ να σας πω ότι ο συγγραφέας κάνει μια σύνδεση της ψυχολογίας και των αντικειμένων της καθημερινότητας, αναλύοντας το σχεδιασμό των αντικειμένων και τις λειτουργίες τους και τις ψυχολογικές επιπτώσεις του να μη μπορεί να λύσει ο άνθρωπος προβλήματα επισκευής και λειτουργίας του. Και να δω πού θα μου χρειαστούν όλα αυτά, που σπουδάζω ΜΜΕ. Πιθανότατα ο καθηγητής θα μας το έβαλε για να ανοίγουμε καλά τα πόμολα όταν θα φέρνουμε τους καφέδες στο γραφείο του αφεντικού μας. Ο γλυκούλης.
Επίσης, έχω Στατιστική σε αυτό το εξάμηνο. Ακούω τους συμφοιτητές μου να λένε ότι θα βάλουν κάποιον φίλο τους να τους κάνει μάθημα, κανέναν από την ΑΣΣΟΕ ή τις διάφορες θετικοτεχνολογικές σχολές. Εγώ, όμως, θέλω σε πρώτη φάση να το παλέψω μόνη μου. Ναι, ήμουν Θεωρητική και τα φοβόμουν τα Μαθηματικά, αλλά το να πιάσω τη Στατιστική και να την αντιμετωπίσω είναι ένα αποφασιστικό βήμα για να αντιμετωπίσω τους φόβους μου. Ξέρετε, θα βρω το βιβλίο και θα του πω "με θυμάσαι πούστη;", σαν άλλος Σταμάτης Γαρδέλης. Η συνταγή έπιασε με τη Γλωσσολογία πέρσι. Κι αν δεν πιάσει τώρα, θα πιάσει το Σεπτέμβρη.
Αυτά από μένα, λοιπόν, και να εύχεστε να γράψουμε κι εγώ κι οι πολύ πελούσιες φίλες μου καλά στην εξεταστική.
Θα περίμενε κανείς να κλειστώ σε ένα δωμάτιο, με τα βιβλία μου παραμάσχαλα και να μη βγαίνω από εκεί μέχρι να βγάλω την ύλη. Λάθος. Όπως έχω αναφέρει ξανά, μου είναι πλέον δύσκολο να διαβάσω στο σπίτι μου. Είμαι από τους ανθρώπους που δε μπορούν να μένουν κλεισμένοι σε ένα σπίτι, θέλουν να βγουν από το σπίτι τουλάχιστον μια φορά την ημέρα, αλλιώς θα γκρινιάζουνε μέχρι να βγουν. Έτσι, τρέχω σε αναγνωστήρια, σε καφετέριες κτλ.
Θα θυμάστε το μαγαζί που είχα αναφέρει στην προηγούμενη ανάρτηση, αυτό που παρήγγειλα το μυθικό πλέον κρύο γαλλικό, που είχα πολλές αγάπες με την πρώην σερβιτόρα.Είχα πάει μία δυο φορές να διαβάσω εκεί πέρα. Δεν υπήρχε περίπτωση να αποσυντονιστώ γιατί διάβαζα στη μπάρα του μαγαζιού, πριν πλακώσει ο πολύς κόσμος κι αν έβλεπε εκείνη ότι ξεχνιόμουν, μου έλεγε με αυστηρό ύφος "Διάβαζε!". Αλλά πέρασαν αυτά, πάμε για άλλα.
Πολλές φορές με έβρισκες στο αναγνωστήριο του ΕΚΠΑ. Τις δέκα χιλιάδες πρώτες φορές διάβαζα στο δεύτερο όροφο. Μέγα σφάλμα. Στο δεύτερο όροφο του αναγνωστηρίου παίρνουν με οντισιόν όλα τα μαλακιστήρια που έχουν έρθει εκεί για να μιλήσουν, να χαζέψουν στο Facebook, να αφήσουν τους καφέδες τους στα τραπεζάκια, να κάνουν τέλος πάντων οτιδήποτε εκτός από το να διαβάσουν. Μακριά από το δεύτερο όροφο, εκτός κι αν θέλετε να πιάσατε γκομενάκι με πρόσχημα το διάβασμα. Πηγαίνετε στον τέταρτο όροφο, που είναι πιο νορμάλ η κατάσταση και θα βρείτε μόνο πραγματικά διαβασμένα σπασικλάκια, σαν κι εμένα καλή ώρα.
Σήμερα είχα σκοπό να ξαναπάω στο αναγνωστήριο, αλλά κατέληξα σε μία φίλη, σε μια καφετέρια πίσω από το Πάντειο. Η φίλη μου γράφει πρόοδο την Πέμπτη κι επειδή δεν είναι και πολύ του διαβάσματος, αλλά πολύ του χαζέματος, κάποιος έπρεπε να τη συντονίσει και μαντέψτε ποια Ιωάννα είπε να το κάνει το ψυχικό. Έτσι, έφερα τα βιβλία μου, τα μολύβια μου, και κάθισα δίπλα στο λάπτοπ της. Την τσέκαρα αρκετές φορές κι όταν έβλεπα ότι το κορίτσι μου χάζευε για πολλή ώρα στο fb, της είπα αυτό το "Διάβαζε!" που έμαθα κι αγάπησα. Η ίδια παραπονέθηκε ότι την έχω με το βούρδουλα και λογικά θα περιμένει να έρθω με τα δερμάτινα και το μαστίγιο να την φέρω σε μια τάξη, λες κι είναι υποτακτικό σίχαμα που θέλω να το πετάξω στον τοίχο και να του αλλάξω τα φώτα.
Όσο για εμένα, έβγαλα τέσσερα κεφάλαια από το σύγγραμμα που διαβάζω για το μάθημα που γράφω πρώτο. Μπορώ να σας πω ότι ο συγγραφέας κάνει μια σύνδεση της ψυχολογίας και των αντικειμένων της καθημερινότητας, αναλύοντας το σχεδιασμό των αντικειμένων και τις λειτουργίες τους και τις ψυχολογικές επιπτώσεις του να μη μπορεί να λύσει ο άνθρωπος προβλήματα επισκευής και λειτουργίας του. Και να δω πού θα μου χρειαστούν όλα αυτά, που σπουδάζω ΜΜΕ. Πιθανότατα ο καθηγητής θα μας το έβαλε για να ανοίγουμε καλά τα πόμολα όταν θα φέρνουμε τους καφέδες στο γραφείο του αφεντικού μας. Ο γλυκούλης.
Επίσης, έχω Στατιστική σε αυτό το εξάμηνο. Ακούω τους συμφοιτητές μου να λένε ότι θα βάλουν κάποιον φίλο τους να τους κάνει μάθημα, κανέναν από την ΑΣΣΟΕ ή τις διάφορες θετικοτεχνολογικές σχολές. Εγώ, όμως, θέλω σε πρώτη φάση να το παλέψω μόνη μου. Ναι, ήμουν Θεωρητική και τα φοβόμουν τα Μαθηματικά, αλλά το να πιάσω τη Στατιστική και να την αντιμετωπίσω είναι ένα αποφασιστικό βήμα για να αντιμετωπίσω τους φόβους μου. Ξέρετε, θα βρω το βιβλίο και θα του πω "με θυμάσαι πούστη;", σαν άλλος Σταμάτης Γαρδέλης. Η συνταγή έπιασε με τη Γλωσσολογία πέρσι. Κι αν δεν πιάσει τώρα, θα πιάσει το Σεπτέμβρη.
Αυτά από μένα, λοιπόν, και να εύχεστε να γράψουμε κι εγώ κι οι πολύ πελούσιες φίλες μου καλά στην εξεταστική.