Τετάρτη 17 Ιουνίου 2015

Βλέπω Κύκλους

    Είχα γράψει κάποτε, στο προηγούμενο μου μπλογκ, ότι το να ενηλικιώνεσαι είναι το να αντιλαμβάνεσαι ότι κάποια πράγματα δε θα αλλάξουν, ούτε κι αν ασπαστείς τη μαύρη μαγεία. Τότε είχαμε Φλεβάρη του 2014. Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από τότε, σχετικά με τον τρόπο που σκέφτομαι, αλλά αυτό εκεί. Θα μου πείτε, για να επιμένει να βρίσκεται εκεί, κάποιο λόγο θα χει. Μπορεί να είναι η γειτόνισσα που θέλει κάθε ημέρα λίγο αλάτι, λίγη ζάχαρη, κάτι.
         
   Ένα από τα πράγματα που δεν το βλέπω να αλλάζουν είναι η αστάθεια.
- Πάμε να φύγουμε, αυτή έπαθε Δαυίδ Αβραμίδη.
   Όοοοχι, εδώ θα μείνετε. Μην πάτε να μου ξεφύγετε!
   Πριν με διακόψετε αδικαιολόγητα, έλεγα ότι η πιο σταθερή παραδοχή σε αυτή τη ζωή είναι ότι, well, τίποτα δε διαρκεί για πάντα. Πάρτε μια γαβάθα παγωτό. Κάποια στιγμή θα τελειώσουν τα πάρε δώσε με αυτήν. Ή θα την φάτε όλη - σταδιακά για να μη σας πιάσει το στομάχι σας- ή θα την αφήσετε να λήξει χωρίς να τη φάτε - σε αυτήν την περίπτωση είστε ανώμαλοι. Οπότε κοιτάξτε να απολαύσετε όσο περισσότερο παγωτό γίνεται, να το γευτείτε καλά, χωρίς τύψεις κι όταν φύγει, να έχετε τις καλύτερες αναμνήσεις από την κατανάλωσή του. Και να μη γκρινιάζετε, όταν ένας κύκλος κλείνει, ένας άλλος ανοίγει - τα χουμε ξαναπεί, αλλά δεν προσέχατε.
   Υπάρχουν, ωστόσο, κύκλοι που δε χρειάζεται να ξανανοίξουνε και πράγματα που καλύτερα να μείνουν στο παρελθόν, διαδικασίες που δε χρειάζεται να ξαναπεράσουμε. Θα μοιραστώ μαζί σας μία προσωπική μου εμπειρία. Την ανάγνωση του Καθ' Υπερβολήν, του Γιαννάκη του Πανούση, πρώην καθηγητή πανεπιστημίου και νυν frontman στο δοξασμένο συγκρότημα "Panousis & The Cops", για να περάσω το μάθημα της Εγκληματολογίας στη σχολή μου. Σας παραθέτω απόσπασμα για να δείτε για τι αριστούργημα μιλάμε:
  "Τα φιλοσοφικά προαπαιτούμενα καθώς και οι νομικές εγγυήσεις σ' ένα δημοκρατικό κράτος δεν εξαρτώνται από την επικοινωνιακή ή επιστημονική ηθική, αλλά από το Σύνταγμα"
Αυτό ακριβώς, τίποτα άλλο.
Πάντως έχω τις υποψίες ότι αυτό το βιβλίο το γράψαν οι μπάτσοι. Ή η Ίγκι Αζάλια. Ή ο παράγοντας του Εδεσσα'ι'κού. Ή ο Σερτζ Τανκιάν. Ή όλοι αυτοί μαζί.
Και τώρα πάμε στο θέμα του μπλόγκιγκ. Εψές με έπιασε μια βαρεμάρα και διάβαζα το προηγούμενο μου μπλογκ. Το αστείο με αυτό ήταν ότι περιέγραφα μεγάλες παρέες, συναντήσεις με μπλόγκερζ, βολτίτσες, ντόλσε βίτα. Ξέρετε, όλη η φάση μου φαινόταν τόσο "ουάου, παρτάρω, γιούπιιι". Τότε πρέπει να νόμιζα ότι όλη μου η ζωή θα πάει έτσι, θα είμαστε μια μεγάλη χαρωπή παρέα από διαφορετικές πόλεις που θα κάνει επικά reunions κτλ. Τότε ήταν που ανυπομονούσα να γράψω μια ανάρτηση, γιατί γινόταν χαμός από σχόλια, από κίνηση κτλ. Φευ!
Δεν κατηγορώ κανέναν για το ότι η μπλογκόσφαιρα έχει ερημώσει. Το μπλόγκιγκ ή το αντέχεις ή σε αντέχει. Ναι, όταν ξεκινήσεις, θα έχεις ιδέες για κάθε ημέρα και θα έχεις όλη την όρεξη να γνωρίσεις κόσμο μέσω αυτού. Αλλά κάποια στιγμή οι ιδέες σου θα στερέψουν, θα προτιμήσεις κάποιες φάσεις να τις περάσεις μακριά από το μπλογκ, θα ξενερώσεις που έχεις χαθεί με άτομα που γνώρισες από εκεί ή που σε απογοήτευσαν - ανθρώπινες σχέσεις, bitch.
- Δηλαδή μας αφήνεις;
ΟΧΙ, ΧΤΥΠΑ ΞΥΛΟ!
   Θέλω να πω, έχω απομυθοποιήσει το μπλογκ ως σύμπαν κοινωνικών γνωριμιών - ναι, δε θα δαγκώσω κάποιον που θα 'θελε να με γνωρίσει. Όμως, θεωρώ την κύρια του λειτουργία ως ένα μέρος να μαζέψω τα σώψυχα μου και να σας τα πετάξω στη μούρη. Όσες φορές κι αν γράφω. Κι ας μην ξεπερνάνε τη μία φορά το μήνα πια.
         Σας αγαπάω πάραυτα.

8 σχόλια:

  1. Οταν λες το εχεις απομυθοποιησει τι εννοεις; Ηταν ποτε μυθος και ποσο μαλλον για κοινωνικες γνωριμιες;

    Οι πλειοψηφια των "επαγγελματιων" bloggers ειναι μαλακες και κομπλεξικοι, μικροτσουτσουνοι και αγαμητες! Να μιλησουμε για εποχες 04-05 που ηταν καποιοι και εγραφαν ωραια οκ, αλλα ολα τα ωραια ευτυχως καποτε τελειωνουν και παμε για αλλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω το εξήγησα στο άρθρο, ότι είχα βγει με πολλούς μπλόγκερς κι είχα μυθοποιήσει την όλη φάση. Ήταν δική μου η μυθοποίηση των κοινωνικών γνωριμιών δηλαδή.

      Διαγραφή
    2. Λογικό να το μυθοποιήσει, αφού γνώρισε εμένα!....... α, πιο πριν ήταν; καλά, γουατέβερ...

      Διαγραφή
    3. Ήσουν κι εσύ σταθμός στη ζωή μου, η αλήθεια είναι, αλλά πιο παλιά υπήρξαν κι άλλοι άνθρωποι που συνετέλεσαν σε αυτή τη μυθοποίηση.

      Διαγραφή
  2. Με το μπλογκινγκ το βλέπω κι εγώ τώρα.. ξέρεις, σχετικά με τις ιδέες και τα λοιπά. Σκέψου όμως για τη δική σου περίπτωση πως γράφεις και αλλού. Είναι λογικό κάτι να αφήσεις λίγο πιο πίσω.. μην ανησυχείς! Εμείς είμαστε εδώ και σ' αγαπάμε επίσης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε με στεναχωρεί ιδιαίτερα το ότι δε γράφω τόσο εδώ - έχω σώψυχα, γράφω, τέλος. Γράφω κι αλλού, γράφω κι άλλα πράγματα. Και στην τελική μη σπρώχνετε, θα τις καθαρίσω τις αράχνες στο ταβάνι!

      Διαγραφή
  3. Εγώ δε γράφω γιατί έχω εξεταστική και πρέπει να βγάλω σούπερ-ουάου βαθμούς ενώ όλη τη χρονιά έξυνα το πέος μου. Αλλά θα γράψω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευτυχώς που μας πληροφόρησες, λίγο ακόμα και θα είχαμε αρχίσει να σε αναζητούμε στο αμπελαλέ!
      Κι εγώ ξυνόμουν όσον αφορά τη σχολή, αλλά έβγαλα μέσα σε μια ημέρα σχεδόν όλη την ύλη της Στατιστικής. Τι σου κάνει το πλησίασμα της εξεταστικής!

      Διαγραφή

Μπορείτε να πείτε ό,τι θέλετε. Αλήθεια. ΑΛΛΑ αν σχολιάζετε με τη μορφή του ανώνυμου, δίχως να μου πείτε ποιοι είστε, να είστε σίγουροι ότι δε θα μπω καν στον κόπο ούτε να διαβάσω το σχόλιο σας, ούτε να το δημοσιεύσω, ούτε να σας απαντήσω δεόντως.