Ένα Για Το Χρόνο

    Κάθε φορά που ένα ημερολογιακό έτος τελειώνει, τα μισά μπλογκς της μπλογκόσφαιρας κάνουνε έναν απολογισμό της χρονιάς με το δικό τους ύφος, άλλοι χιουμοριστικό, άλλοι ρομαντικό κτλ Θα έχανα εγώ αφορμή να γράψω; Με ξέρετε για τέτοια; Να μην κάνω το δικό μου recap του 2014, γιατί φυσικά και δε θα χανα ευκαιρία να το μοιραστώ μαζί σας, ωσάν καλή ψωνάρα;
   Το 2014, μπήκα για τα καλά στο νόημα της φοιτητικής ζωής. Έμαθα τι σημαίνει "εργασία",ότι αυτό που στο σχολείο έπρεπε να πηγαίνεις σε όλα τα μαθήματα για να μην πάρεις απουσία δεν εφαρμόζεται, ανέλυσα τον όρο "εξεταστική". Έκανα μια εισαγωγή στο φοιτητικό όρο "πιστόλι" επειδή ακριβώς το να πατάς σε όλα τα μαθήματα είναι κάτι που ξεπερνάει τον άνθρωπο. Γνώρισα το μεγαλείο της πανεπιστημιακής γραμματείας, των ευγενέστατων καθηγητών που σου ρίχνουν κι ένα στραπόν αν τολμήσεις να τους μιλήσεις .Πέρασε το ψαρωτικό πρώτο έτος και βάλαμε ένα χρόνο εμπειρίας, γιολαρίσματος και πιστολιού γιατί το πιστόλι είναι αγάπη, είναι ζωή, το πιστόλι είναι η απάντηση σε όλα.
 Άρχισα να πίνω καφέ. Όπως ενημερωθήκατε από το προηγούμενο ποστ, δεν το 'χα από την αρχή με τις παραγγελίες γιατί παρήγγειλα ένα ανύπαρκτο ρόφημα που αρχίζει σε "κρύος" και τελειώνει σε γαλλικός, μαντέψτε τι εννοώ και θα σας έρθω κατ΄οίκον να σας τονε φτιάξω.Τώρα, όμως, όλα είναι τζετ και θα κάνω το "Γρηγόρης Μικρογεύματα" δίπλα από τη σχολή μου πλούσιο. Πήγα και σε Μικέλ, τέσσερις φορές. Κι οι τέσσερις φορές ήταν εξίσου τραυματικές.
   Και το μαγαζί που παρήγγειλα κρύο γαλλικό, έμελλε να το επισκεφτώ πολλές φορές. Δεν έχω παράπονο, δεν κακοπερνάω, το αντίθετο. Είναι όμορφα γιατί μιλάω με ανθρώπους που δε θυμάμαι ποτέ τ' ονόματά τους ακούω πολιτικές και μη συζητήσεις, έχοντας πάντα κάτι να θυμάμαι από 'κει. Ναι, πάει, χάλασα κι εγώ. Άλλοι, δηλαδή, υποστηρίζουν ότι χάλασα , άλλοι ότι έφτιαξα, εγώ πιστεύω ότι ήμουν χαλασμένη από πάντα. Αλλά τα χουνε κι οι Ήχοι,  home is where the heart is.

      Γενικά, γνώρισα κόσμο. Πολύ κόσμο.Κι όταν λέω "γνώρισα", δεν εννοώ "συστήθηκα¨. Εννοώ "γνώρισα αρκετά καλά ώστε να την κάνω με ελαφρά την κατάλληλη στιγμή ή όχι". Πολλές φορές βρέθηκα να κάνω παρέα με άτομα που ούτε φανταζόμουν και που φοβόμουν ότι παραείμαι διαφορετική από αυτά.
    Αλλά, ναι, παπάρες που μου γύρισαν τα άντερα υπήρξαν. Και μαλακίες άκουσα πολλές, μαλακίες ρατσιστικές, σεξιστικές, πολιτικές. Κι όμως, δε σκότωσα κανέναν. Παρόλο που σε ορισμένες περιπτώσεις θα 'πρεπε.
   Πέρσι ήμουν πολύ στενόμυαλη όσον αφορά τα κομματικά. Όλοι στο ίδιο τσουβάλι, όλοι γουρούνια. Το 2014 έμαθα να είμαι πιο ανοιχτή, να ακούω τους άλλους επειδή βλέπω ότι σε κάθε πολιτική πλευρά υπάρχουν κι οι σοβαροί, υπάρχουν κι οι παπαρολόγοι. Εξαίρεση τα Χρυσαυγουλίνια, που είναι καραγκιόζηδες από μόνοι τους και δε χωρίζονται σε κατηγορίες γιατί ούτε οι ίδιοι ξέρουν να χωρίσουν κάτι σε κατηγορίες, εδώ δεν ξέρουν να μετράνε πάνω από το 1.
   Α, άρχισα και ραδιόφωνο. Στην αρχή σε έναν άλλο σταθμό, έπειτα στον Sin Radio. Είναι ωραία γιατί βάζω τη μουσική που μου αρέσει (και θα σας αρέσει γιατί τη βάζω εγώ, που έχω γαμάτο μουσικό γούστο) και μαθαίνω να οργανώνω το λόγο μου και να χειρίζομαι την κονσέρβα τον τόνο της φωνής μου και την ταχύτητα της ομιλίας μου. Ελπίζω να μη μου ζητάτε σημειώσεις, να πάτε να πάρετε αυτές της Δαπ, ορίστε μας!
  Το φθινόπωρο, άρχισα να γράφω και στο E-Kimolia, το ηλεκτρονικό περιοδικό του ΕΜΠ, για εξάσκηση. Τρία άρθρα έχω γράψει όλα κι όλα κι από το νέο έτος θα ακολουθήσουν κι άλλα - σιγά μη σας αφήσω έτσι. Ερχόμαστε, που λένε κι οι Αεκτζήδες.
   Άλλαξα και μπλογκ. Μέχρι το Μάρτη είχα το "Α, Ναι;" το οποίο έκλεισα (το έκανα πριβέ δηλαδή, αλλά δε γράφω τίποτα εκεί άρα οι χάκερζ ατυχήσανε).Πορκέ; Όταν έλεγα σε συμφοιτητές ότι έχω μπλογκ, μου ζητούσαν πώς το λένε, αλλά έλεγα "δεν το μοιράζομαι". Μια ημέρα, λοιπόν, αναρωτήθηκα ποιο είναι το νόημα της ζωής και κατέληξα ότι η ουσία βρίσκεται στη Σία αν αξίζει να το κοινοποιήσω κι έφτιαξα αυτό εδώ το κουκλί. Δυο φίλτατοι ανώνυμοι με ενημέρωσαν, βέβαια, ότι κακώς το έκανα πριβέ γιατί όλη η σχολή το ήξερε το παλιό μπλόγκ. Ναι, 600 άτομα χωρίς το ΦΠΑ ασχολούνται μαζί μου, είμαι φέιμους ασούμε να 'ούμε.
   Και, μαντέψτε, πάλι δε βρήκα γκόμενο. Έφαγα δυο χυλόπιτες, όμως, και θα τις βάλω στο βιογραφικό μου. Κι αυτές θα πρεπε να μετράνε στο βιογραφικό για να βλέπει ο κόσμος ότι είμαι ένα τίμιο κορίτσι που του πατάνε την καρδούλα κάποιοι κακόγουστοι κι αχρείοι. Τι, όχι;
   


                             
           
                  

Δεν Είναι Αυτό Που Νομίζεις! Awards 2014

  Έρχεται η ώρα κι η στιγμή που καταλαβαίνεις ότι τελειώνει η χρονιά. Είναι παραμονή Χριστουγέννων κι εσύ είσαι στο γραφείο σου, με τα χαρτομαντηλάκια σου επειδή άρπαξες κι ένα κρυωματάκι  (δε θα τον βρω αυτόν που με κόλλησε; Θα του πω εγώ!). Ναι, το 2014 τελειώνει κι ήρθε η στιγμή που όλοι περιμένατε, τα βραβεία του μπλογκσποτίου αυτουνού, όλα σε ένα, νοικοκυρεμένα, τα χειρότερα και τα καλύτερα.

            Επικό επιστημονικό συμπέρασμα της χρονιάς 

   Ως γνωστόν, τα ελληνικά κανάλια φημίζονται για τις αντικειμενικές ειδήσεις που προβάλλονται. Η γλώσσα, δε, των φανταστικοεκπληκτικών μας δημοσιογράφων σε αφήνει άφωνο. Έτσι, όταν το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη, τα δελτία ειδήσεων ήταν απασχολημένα με το να δείχνουν εικόνες από μια φλεγόμενη Αθήνα, ο μικρός θεούλης, ο ρεπόρτερ του ΑΝΤ1 πέταξε την εξής ατάκα: "αερομεταφερόμενες μονάδες αναρχικών".
   Τα ψέματα τελείωσαν, φίλοι μου. Τα μηχανάκια τα 'χουν για ξεκάρφωμα στα Εξάρχεια. Εκεί η επανάσταση τους δίνει φτερά. Τύφλα να χει το Redbull δηλαδής.

             Θέμα για το οποίο δε θέλουμε να ξανακούσουμε ΠΟΤΕ

  Η ειδησεογραφία του 2014 ήταν πολύ πλούσια. Είχαμε σχεδόν κάθε ημέρα κι από μια αφορμή να βρίζουμε αυτή τη χώρα, αλλά είχαμε ταυτόχρονα και μια αφορμή να φουσκώσει σαν γαλοπούλα η υπερηφάνεια του νεοέλληνα. Ο λόγος για αυτό το επίμαχο θέμα του τάφου της Αμφίπολης, με τις καθημερινές εξελίξεις και τον Ελληνάρα να πίνει φραπέ και να χαίρεται γιατί θυμήθηκε τη σπουδαιότητα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Έτσι, έπρεπε να το υποστούμε ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ, ΟΛΗ ΗΜΕΡΑ, ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΙΝΤΙΑ.ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΑΜΦΙΠΟΛΗ, ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ!

               Πρόσωπο που αντιπαθήσαμε περισσότερο το 2014
                      
  Τα κουτσομπολιστικονέα με αφήνουν εντελώς αδιάφορη. Δε με ενδιαφέρει τι κάνει και τι γράφει η κάθε Κατίνα στα κοινωνικά ντίκτυα, ούτε αν πήγε στο τάδε γκαλά φορώντας το τάδε φόρεμα. Ωστόσο, ένα από τα στοιχεία που υποδεικνύουν ότι το τάδε πρόσωπο έχει γίνει αυτό που λέμε "μα'ι'ντανός" είναι το ότι τον τρως στη μάπα κάθε ημέρα, ακόμα και σε σάιτς μη κουτσομπολίστικου περιεχομένου. Τέτοια είναι κι η Ίγκι μας.

                Στην αρχή δεν είχα πρόβλημα με την ψηλή, ξανθιά, ασπρουλιάρα εκδοχή του Lil'Wayne. Είχε ξεκινήσει ως underground rapper, έβγαλε κάποια συμπαθητικά κομματάκια, σαν το παραπάνω, και γενικά δε μας απασχολούσε και τόσο. Αλλά ήρθε η ώρα να κάνει επιτυχία με το "είμαι φάνσι, το ξέρεις ήδη", που δε μας χάλασε γιατί ήταν καλό μέινστριμ χιτάκι. Και μετά το πράγμα γαμήθηκε. Όσο περνούσε ο καιρός, τα κομμάτια της γίνονταν όλο και πιο για τον πούτσο, με αποκορύφωμα το re-release του δίσκου της και τα πρόσθετα κομμάτια που, well, δεν ακούγονταν και μάθαμε ότι συναγωνίζεται τον Κασιδιάρη σε πέταγμα ρατσιστικών σχολίων. Άι σιχτίρ, Ίγκι. Άι σιχτίρ.

                                      Γαμάτο συμβάν της χρονιάς
  
     Την άποψή μου για τη Ευροβιζιόνα την ξέρετε. Μου είναι αδιάφορη. Να φανταστείτε, φέτος δεν την είδα καθόλου γιατί ήμουν έξω και γύρισα με το τελευταίο λεωφορείο. Χάρη στα κοινωνικά ντίκτυα, έμαθα ότι κέρδισε η Κοντσίτα, ξέρετε, το κορίτσι με τα γένια  και το καταχάρηκα.  Ήταν μια απόλαυση να βλέπεις τους δήθεν μη ρατσιστές να αποκαλύπτονται και να τους χαρίζεις ένα ωραιότατο πλωκ, τους ομοφοβικούς μαλάκες να τους έχει έρθει ο ουρανός στο κεφάλι και τους υποβαλκάνιους σκυλοκάγκουρες να αναρωτιούνται γιατί το χαζό κλαμπομπιτάκι που είχαμε στείλει πάτωσε τόσο πολύ.

                                           Χειρότερο Κομμάτι Της Χρονιάς

             
      ΑΥΤΟ, ΑΥΤΟ το γαμήδι με το μπιτάκι κλεμμένο από τον Κωνσταντίνο Αργυρό και το σπαστικό ρεφρέν, που θυμίζει διασταύρωση ηλεκτρονικού ήχου ξυπνητηριού με ποδοπατημένο Στρουμφάκι. Κι όχι, η Ίγκι δεν είναι τόσο το πρόβλημά μου εδώ πέρα, γιατί η αρχική βέρσιον ήταν με τον Pitbull, που είναι μακράν χειρότερος από κείνην. Κι η Τσένη Φερλόπερ επίσης δε με ενοχλεί, μπράβο στη γυναίκα που διατηρείται τόσο καλά κι ας βγάζει μαλακοτράγουδα πολλές φορές.
   Αναπληρωματικό χειρότερο κομμάτι της χρονιάς είναι φυσικά το ακουστικό ξέρασμα του Τζέισον Ντερούλο, το Γουίγκολ Γουίγκολ Γουίγκολ. Βασικά, γιατί υπάρχει ο Τζέισον Ντερούλο; Τι έχει να προσφέρει στην ανθρωπότητα; Τι ξέρετε εσείς και μου διαφεύγει;

                                          Χειρότερο βιντεοκλίπ της χρονιάς

           
    Η Brooke Candy είναι μια - ας την πούμε - ράπερ της οποίας η μουσική, αλλά και τα βιντεοκλίπ είναι μια προσβολή προς την προσβολή για την προσβολή απέναντι στην ανθρωπότητα. Στο βίντεο, τη βλέπουμε πιο στολισμένη κι από τη μέση λατέρνα, να παθαίνει ένα εγκεφαλικό σε fast forward και να πιάνει το μνι της γιατί είναι και φεμινίστρια. Αν αυτό δε σας έπεισε ότι δε χρειάζεται να δείτε ποτέ σας αυτό το εξάμβλωμα, τότε εικάζω ότι τίποτα δε σας σταματά, ζείτε επικίνδυνα και δε φοβάστε μη μείνετε χωρίς μάτια. Σας θαυμάζω για την τόλμη σας (και την ανωμαλία σας).

                                        Ρόφημα της χρονιάς
 
   Ένας αστικός μύθος λέει ότι υπήρξε μια περίοδος που είχα φαγωθεί να λέω παντού ότι μια φορά στα Εξάρχεια παρήγγγειλα....




                

  ναι, Βίρνα, είναι αλήθεια, ότι έχω παραγγείλει κρύο γαλλικό καφέ. Ήταν το 4th of July κι εμείς είχαμε ακόμα μάθημα στο πανέμορφο κι εξωτικό ΕΚΠΑ λόγω των απεργιών των διοικητικών υπαλλήλων. Ο Θωμάς ο Βάρβαρος είχε τελειώσει με τη σχολή του κι είχε έρθει Αθήνα. Εγώ, στο πλαίσιο της εκστρατείας μου με τίτλο "Τα Εξάρχεια δεν είναι ο Σατανάς", τον πήγα σε ένα καφέ στην εν λόγω περιοχή, όπου τύχαινε να χω κονέ τη σερβιτόρα. Ε, ήρθε η ώρα να παραγγείλουμε και γιόλαρα ζητώντας ένα γαλλικό καφέ γιατί τότε στους καφέδες γιόλαρα και παράγγελνα ό,τι να ναι.
 - Θα πάρεις τόσο ζεστό καφέ με τέτοια ζέστη; με ρώτησε ο Σαλονικιός.
 - Καλά, φέρε μου έναν κρύο γαλλικό, είπα στην κοπέλα.
     Εκείνη μου απήντησε με το εξής ψύχραιμο:
- Αυτό το πράγμα δεν υφίσταται.
   Ήταν ένα σοκ και μια αφορμή να με δουλεύει ο Θωμάς νυν και αεί, κι εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν.
   Για την ιστορία, πλέον ξέρω να παραγγέλνω γαλλικό. Κι αν ενδιαφέρεστε για την πατέντα,τον σερβίρουν σε ένα άκυρο μαγαζί στη Σόλωνος, απ' όπου τράβηξα τη φωτογραφία που βλέπετε ενώ τον εντόπισα και στον κατάλογο των Μικέλ, όπου με σύρανε χωρίς τη θέλησή μου. Μας κλέβουν τις πατέντες, οι αχρείοι!

                                    Κοτσάνα της χρονιάς

    Οι μεγαλύτεροι επιστήμονες και ψυχολόγοι τελικά ζουν ανάμεσα μας. Δεν έχουν ανάγκη την προβολή , αλλά χρησιμοποιούν τις ικανότητες τους σε καθημερινές καταστάσεις για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους να φθάσουν στην αλήθεια.
   Θα σας πω και τη δική μου, προσωπική ιστορία, που το αποδεικνύει αυτό. Ήμουν στο μετρό της Ομόνοιας, μια ημέρα βροχερή. Ήταν, όμως, κλειστό. Η κοπέλα που ήταν μαζί μου με ρώτησε "Τώρα γιατί το έκλεισαν;". Τότε με έπιασε το φολκλορικό μου στοιχείο και της είπα "Τι να σε πω...". Ένας τύπος τότε γύρισε προς το μέρος μου και με ρώτησε "Θεσσαλονικιά είσαι;". Το βραβείο, λοιπόν, πηγαίνει επάξια σε αυτόν το σοβαρό επιστήμονα, ψυχολόγο της στιγμής, που ανακάλυψε τη μυστική καταγωγή μου.

                                  Tag αναζήτησης της χρονιάς

" δεν είναι θλιβερό". Φυσικά κι είναι. Είναι θλιβεγό, φοβεγό και τγομεγό που δε μπορώ να μπω το γω.
                                    Θαύμα του marketing

   Το να περπατάς τη Μπενάκη στα Εξάρχεια είναι ένα βασανιστήριο καθώς η συγκεκριμένη λεωφόρος είναι η επιτομή της ασχήμιας, αυτή και το κομμάτι της Ιεράς Οδού που περνάει από τον Ελαιώνα. Η λεωφόρος αυτή, λοιπόν, είναι γεμάτη με αφίσες, αφίσες αριστερές, αναρχικές κι αφίσες συναυλιών. Η μόνη αφίσα που έκανε τη διαφορά ήταν μια που έλεγε "Χάθηκε η Ροζούλα" με τη συνοδεία μιας φωτογραφίας γουρουνιού. Παραξενεύτηκα εγώ καθώς δεν είναι και το πιο σύνηθες φαινόμενο να χάνει κανείς γουρούνια στην Αθήνα. Κοιτάζω, λοιπόν, λίγο πιο κάτω και βλέπω την επιγραφή "ντοκιμαντέρ για τις βιομηχανίες κρεάτων". Αυτή η αφίσα είχε αναμφισβήτητα κερδίσει την προσοχή μου και, ναι, αποτελεί ένα θαύμα του σύγχρονου marketing. Κλαπ, κλαπ, κλαπ στο δημιουργό της.

                                 Χειρότερος δίσκος της χρονιάς

     Η Karen Oh είναι η τραγουδίστρια των Yeah Yeah Yeahs, oι οποίοι μας έχουν χαρίσει διαμαντάκια σαν αυτό. Φέτος έβγαλε το σόλο ντεμπούτο της με τίτλο "Καψουροτράγουδα" που κινείται σε lo fi ύφος. Τι είναι η lo fi; Ένα μουσικό παρακλάδι με θορυβώδεις ακουστικές κιθάρες και φωνητικά κλαμμένης φάλαινας, κοινώς η πυξβλαξίαση της indie, το αντίστοιχο με υπνωτιστικό ελληνικό έντεχνο. Κι όταν η τραγουδίστρια μιας τέτοιας γκρουπάρας βγάζει lo fi, ε, συγνώμη Κάρεν μου, αλλά δε συγχωρούνται έτσι εύκολα τέτοια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

                                              Κομματάρα της χρονιάς

              
                    Γιατί η ουσία βρισκόταν, βρίσκεται και θα βρίσκεται στη Σία. Αμήν.

                       Aτάκα που μας σημάδευσε το 2014

     "Για ό,τι συμβεί, πάντα σκέφτομαι ότι πρέπει να πάω για ψώνια" - Καλ, εκφράζοντας μια ολόκληρη γενιά.

    Αυτά από μένα και να φροντίσετε μην κρυώσετε χριστουγεννιάτικα, ούτε να κολλήσετε τους άλλους. Και να ακούτε Σία, να αποφεύγετε τις lo fi μαλακίες και να ξέρετε ότι η λύση σε όλα είναι το αλκοόλ και τα ψώνια.

Σε Είδα (Χωρίς Οφθαλμίατρο)

   
                     

        Η στήλη"Σε Είδα" είναι ένα κεφάλαιο στην παγκόσμια ιστορία, κυρίως δε της έγκυρης, σοβαρής κι αντικειμενικής δημοσιογραφίας χαχαχαχαχαχαχαχαχπώςταλέωηρουφιάνα. Αυτή η στήλη υπήρχε στη Σαπίλα Voice και, μετά τη μόδα των σελίδων τύπου Φιλοσοφικό Απόρρητο, φτιάχθηκαν σελίδες τύπου "Σε είδα στη Φιλοσοφική". Επειδή είμαι και πολύ οπαδός του μέινστριμ, θα φιλοξενήσω τη δική μου στήλη "Σε Είδα", ως γνωστή μπλόγκερ που στηρίζει την αλληλεγγύη, την αγάπη, τις προσπάθειες του άτυχου εραστή της Πάολα να την αφήσει ήσυχη.

                                 3ο Νηπιαγωγείο Κηφισιάς

    Σε είδα με τους φίλους σου να φεύγετε με το σχολικό. Ήσουν κοντούλης, παχουλούλης και φορούσες τζην σαλοπέτα με κόκκινη μπλούζα από μέσα. Μου έκλεψες την καρδιά. Στείλε μου στο nataliagermanou@pipinopnixtramail.com


                                        Έδεσσα

   Σε είδα ότι σε είδαν έπειτα αυτός αυτοί, μετά είπανε είπα ότι ήξερα αυτό ότι σε θέλω. Ήταν ήσουν αυτό ξανθιά με ναι καστανά μάτια. Αυτό ακριβώς τίποτα άλλο. Λέω στείλε σε αυτό το email paragontas_edessaikou@yahoo.gr

            
                                      Εθνική Οδός

   Οδηγούσα το αμάξι μου κατά μήκους της Εθνικής Οδού, στο δρόμο για Κατερίνη και περνούσες με το μπλε φορτηγό σου. Έπαιζες Τάσο Μπουγά στο τέρμα. Θα θελα να σε ξαναδώ, καραφλέ φορτηγατζή.
 
                                      Τerra Vibe

  Σε είδα τον Ιούλιο, στη συναυλία της Νατάσσας Μποφίλιου στο Rockwave. Ήσουν ψηλός, μαυρομάλλης, με πλούσια χαίτη, μπλούζα Metallica κι έκανες headbanging με τις σκληρές γκαζομεταλιές της νεράιδας. Σε θέλω κολασμένα, can you bo-feel it?


                                       Μπαλκόνι

  Ενώ έκανα παρκούρ, σε είδα στο μπαλκόνι σου, στα Εξάρχεια. Ήσουν μελαχρινή με ξέπλεκα καστανά μάτια και φορούσες ένα φλοράλ νυχτικό. Όταν το δεις, στείλε μου στο iptamenosanarxikos@hotmail. com.

                                   

                                           Πλάκα

     Σε είδα να πίνεις καφέ στα Αναφιώτικα, μαζί με την κόρη σου. Είχες καστανό βαμμένο μαλλί και φορούσες ένα μπλε μακρύ φουστάνι. Αν με θυμάσαι, είμαι ο πρώην της. Στείλε στο papakaliatisxristoforos@hotmail.com.
        
                                       Τούμπα

   Σε είδα στον αγώνα του Πάοκ με τον Ολυμπιακό. Φορούσες μια μαύρη μπλούζα που έγραφε "Πάοκ κι ας μη γαμήσω ποτέ" και φώναζες "Τούμπα - Ιράν - Καμπότζη - Βιετνάμ". Ήμουν η κοκκινομάλλα με τα μαύρα στην κερκίδα. Θα χαρώ να τα πούμε την Τρίτη, έξω από τον Τενκερλή για να αναλύσουμε την προπονητική τακτική του Άγγελου Αναστασιάδη.
                                         Mπουρνάζι
  
         Σε είδα στο Μπουρνάζι και με κοίταξες με ένα βλέμμα γεμάτο νάζι. Οδηγούσες την Glx μηχανάρα σου και φορούσες άσπρο γυαλί Arnette. Μου ψιθύρισες "κοπελιά, να σε πετάξω κάπου;" κι άρχισες να τραγουδάς Βέρτη. Ελπίζω να μη με ξέχασες, κακό αγόρι!

  
                                             ΙΚΑ
    
    Ήμουν στην ουρά στο ΙΚΑ για να πάρω τη σύνταξη. Ήσουν μπροστά μου κι έβριζες τους αχρείους που μας κυβερνάν κι έλεγες "Πασόκ, είχε τότε ο κοσμάκης ψωμί να φάει!". Τη Δευτέρα θα μαι έξω από το φαρμακείο για τα φάρμακα για τα αρθριτικά μου. Θα σε περιμένω.

                                      Oδοντιατρείο

             Περίμενες να έρθει η σειρά σου να εξεταστείς και χάζευες στην τηλεόραση. Ήσουν κοντούλα, με πλατινέ μαλλί και φορούσες ένα κόκκινο πουκάμισο. Θαύμασα τη προσήλωση με την οποία παρακολουθούσες Κλεμμένα Όνειρα. Γίνε μέλος στο μπλογκ μου και κάνε λάικ στη σελίδα μου στο Facebook. Στέφανος Μαξ.


     Η παρούσα ανάρτηση δεν είχε σκοπό να θίξει τους συνταξιούχους ή  τον ΜΠΑΟΚ ή τη Μποφίλιου. Eπίσης οι ηλεκτρονικές διευθύνσεις είναι πλαστές. Αγάπη μόνο.
                          

  
  

 
 
        

The Χύμα Στο Κύμα Sessions

   Νομίζω όλοι οι μπλόγκερζ περνάμε τη φάση που δεν ξέρουμε τι να γράψουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας. Εκεί θέτουμε τρεις επιλογές: ή το αφήνουμε για λίγο μπας και ξεμπλοκάρουμε ή γράφουμε ένα μιξ εν ματς επειδή οι ιδέες μας είναι πολλές κι άτακτες ή γράφουμε ένα filler. Ο τίτλος της ανάρτησης φανερώνει αυτή τη διάθεση για mix n much, σύμφωνα με τη λογοτεχνική μου συνείδηση που μπήκε σε εφαρμογή επειδή υποψιάζομαι ότι ο Captain Obvious πήγε στο γάμο για πουρνάρια. Oπότε, ναι, ακολουθώ τη δεύτερη επιλογή.

 *Το ότι πάσχω από ψυχαναγκασμό είναι παγκοσμίως γνωστό. Καθώς βρισκόμαστε στα τέλη της χρονιάς, εγώ, από χόμπι κι από βίτσιο, φτιάχνω μια λίστα με τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς, ακόμα κι αν δε συμμετέχω στην τέρμα χιψστερική Μπλογκοβίζιον. Εξαιτίας αυτού του ψυχαναγκασμού, κατεβάζω του κόσμου τους δίσκους, γνωστούς, άγνωστους και δε δέχομαι να κατεβάσω δίσκο περασμένων ετών παρά μόνο σε περιόδους που δε βγαίνουν πολλοί δίσκοι (δηλαδή Γενάρη με αρχές Φλεβάρη και τέλη Ιούνη μέχρι τέλη Αυγούστου).  Ξέρω, στ' αρχίδια σας ο πόνος μιας χιψστερούς. Άπονοι άνθρωποι.

* Για όσους δεν ξέρουν, η Μπλογκοβίζιον είναι ένας μίνι διαγωνισμός ανάμεσα στα μπλογκς, όπου καθ' όλη τη διάρκεια του Δεκέμβρη ψηφίζουν και παρουσιάζουν μπλογκικά  τους 20 αγαπημένους τους δίσκους για την τάδε χρονιά. Ή, καλύτερα, η εποχή του χρόνου όπου νιώθεις ότι ακούς πολλή ποπ σε αντίθεση με τους μεγαλοτιτάνες της ψαγμενιάς, με τα ονόματα καλλιτεχνών που εσύ δεν ήξερες και τα ονόματα παρακλαδιών μουσικών ειδών, τύπου lo fi ή shoegaze, πιο πολλά κι από τις συνιστώσες του Σύριζα. Μην ψαρώνετε ωστόσο. Όλοι αυτοί, αφού γράψουν ανάρτηση, πάνε κι σνοίγουν μπουκάλι στην Πάολα. Στάνταρ σας λέω.

* Μον Ντιέ, έχω γίνει άλλος άνθρωπος! Πέρσι ήμουν καλό κοριτσάκι. Πήγαινα σε όλα τα μαθήματα (εκτός από ένα που χε απαλλακτική εργασία), ακόμα και στους πιο βαρετούς καθηγητές κι έκανα ό,τι εργασίες υπήρχαν, υποχρεωτικές, προαιρετικές, απαλλακτικές ή προσθετικές. Φέτος, έχω χωρίσει τα μαθήματα σε δυο κατηγορίες: σε αυτά που πηγαίνω γιατί μου αρέσουν ή γιατί θέλουν παρακολούθηση για να τα περάσεις και σε αυτά που πιστολιάζω χωρίς τύψεις και παίρνω σημειώσεις από άλλους ή τα βρίσκω στο eclass. Νομίζω μπήκα στον ίσιο δρόμο. Μπορεί κι όχι.

 * Ζητείται όρεξη να γράψω εργασία για τη σχολή. Δεκτές μόνο οι σοβαρές προτάσεις οπότε οι ανώμαλοι που θα με παίρνουν για να τους κάνω μασάζ/ στενογραφία/ δεν ξέρω γω τι άλλο, θα τρώνε error 404, πλωκ, ριπόρτ και νδιλίτ με συνοπτικές διαδικασίες.

* Σε μια εργασία μου είχα να παρακολουθήσω δελτία ειδήσεων της Νέριτ. Μέσα από αυτά έμαθα ότι έρχεται ανάπτυξη, ο τουρισμός πάει τζετ, η Αμφίπολη είναι ένας θρίαμβος του ελληνισμού και της ανθρωπότητας γενικότερα, η δικαιοσύνη αποκαθίσταται σε κάθε περίπτωση κι αν βγει ο Σύριζα, θα πεθάνουμε όλοι.

       

* Είναι 9 και κάτι το πρωί κι είσαι στο μετρό, πηγαίνοντας στη σχολή,να εισπράξεις γνώσεις που θα σου χρειαστούν όταν θα βγάζεις κάρτα για τον ΟΑΕΔ. Ακούγεται αυτό το όμορφο σφύριγμα που έχεις για τα μηνύματα στο κινητό. Είναι μια φιληνάδα σου από τη σχολή και σε λέει ότι τελικά δεν έχετε μάθημα. Δεν την αμφισβητείς κι όταν κατεβαίνεις στην προσεχή στάση για να ανοίξεις Wi Fi και να τσεκάρεις το σάιτ της σχολής, ανακαλύπτεις ότι η ανακοίνωση ότι δε θα γίνουν μαθήματα είχε γίνει πρωί πρωί, με την αυγούλα. Λατρεμένο ΕΜΜΕ, ποτέ δε θ΄ αλλάξεις.

* Ένα άλλο πράγμα που μου αρέσει στη σχολή μου είναι ότι οι καθηγητές δίνουν σαφέστατες οδηγίες. Ένα παράδειγμα, μια καθηγήτρια μας είχε πει ότι το σετ των σημειώσεων για το μάθημά της βρίσκεται "στη στοά του φωτοτυπάδικου δίπλα από την Αγγελοπούλου (σ.σ. μια αίθουσα όπου κάνουμε μάθημα, όχι η Γιάννα), σε ένα υπόγειο". Οι οποίες σημειώσεις βρίσκονταν εν τέλει στο φωτοτυπάδικο κι εμείς, τρεις κοπέλες σαν τα κρύα τα νερά, τρέχαμε στα σκοτεινά υπόγεια και καταγώγια 12 παρά το πρωί! Έπειτα από αυτό, εικάζω πως η συγκεκριμένη καθηγήτρια έστειλε αυτόν που τη ρωτούσε πώς πάνε για Ηλιούπολη στη Νέα Ερυθραία.

* Νομίζω δεν υπάρχει πιο γαμάτη φάση από το ξύπνημα στα άγρια χαράματα - ντύσιμο και βάψιμο με την τσίμπλα στο μάτι - κατανάλωση του πρωινού με το σκύλο να χοροπηδάει με λιγούρα πάνω σου μπας και του δώσεις ένα ψίχουλο. Εγώ το ζω μερικές ημέρες την εβδομάδα και φροντίζω να το διευκολύνω επιλέγοντας τα ρούχα μου από την προηγούμενη ημέρα - για την κίνησή μια ψυχή με χε πει ότι θα γίνω επιχειρηματίας. Τις περισσότερες φορές, όμως, καταφέρνω να φτάνω με καθυστέρηση στη σχολή. Το σχέδιο μου πάει πολύ καλά, you see.

* Αυτό το πράγμα με τους συγγενείς που σου παίρνουν δώρο κάτι απαίσια ρούχα και, για να τα αλλάξεις, πρέπει να βρεις το πιο νορμάλ ρούχο στα μαγαζιά με τα γεροντίστικα απ΄όπου το ψώνισαν, πρέπει να σταματήσει.

* Και τέλος, θα περάσω ανθρωπιστικό μήνυμα λέγοντας το εξής: ΓΑΜΩ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ, ΜΑΛΑΚΕΣ ΠΟΥ ΡΙΧΝΕΤΕ ΦΟΛΕΣ ΣΤΑ ΖΩΑΚΙΑ!
    Αυτά είναι τα βάσανά μου για την ώρα. Κάντε μου έναν έρανο για να με παρηγορήσετε, τώρα που μαστε και κοντά στις γιορτές!