Το Σεπτέμβρη, που μας πέρασε, πήρα μια μεγάλη απόφαση: να βρω μια δουλειά. Φθάνοντας στο τρίτο έτος των σπουδών μου κι έπειτα από ένα δυο πράγματα που συνέβησαν στη ζωή μου, θεώρησα ότι είναι η φυσική εξέλιξη το να βρεις μια δουλειά, συν τοις άλλοις ήθελα να βγάλω τα δικά μου χρήματα. Αν μέχρι αυτό το σημείο γελάτε και θέλετε να μου κάνετε "πατ πατ" , που είμαι τόσο ρομαντική κι αισιόδοξη, μη μπείτε στον κόπο. Πάντα κρατούσα μικρό καλάθι σ' αυτά.
Ύστερα από ένα μήνα δουλειάς σ' έναν απατεώνα που υποτίθεται είχε free press και θα μας πλήρωνε και γελάνε κι οι γάτες της γειτονιάς μου, μάζεψα τα μπογαλάκια μου, την κοπάνησα κι αποφάσισα να ψάξω για καμία φυσιολογική δουλειά. Κι εδώ αρχίζει το καλό, γιατί θέλω να σας παραθέσω τις μεγαλύτερες κοτσάνες που άκουσα σε συνεντεύξεις. Τραβήξτε τα βυζγιά σας μαζί μου, χωρίς ντροπές. Και στο ρυθμό του παρακάτω άσματος ασμάτων.
"Τι σας άρεσε, απ' όσα σας είπα;"
Αυτήν την ερώτηση στη ρωτάνε όταν σου έχουν παρουσιάσει την όλη φάση και περιμένουν να βγάλεις την ίδια στιγμή τα πυροτεχνήματα, να ανοίξεις σαμπάνια και ν' αλλάξεις δυο-τρία βρακιά. Στην αγορά εργασίας το 2016, όμως, υπάρχει εκμετάλλευση, δουλεύεις πολλές φορές για την ψυχή της μάνας σου, κάνεις πάρτι αν σε ασφαλίσουν κτλ. Αν ενθουσιαστείς με την κάθε δουλειά, που ίσως να μην πάρεις, και σε γοητεύσει η κάθε περιγραφή, μάλλον θα νιώσεις σύντομα σαν να σε έχει γειώσει σούπερ γκομενάκι. Point being, πρέπει να είσαι πολύ ρομαντικός για να κάνεις τέτοια ερώτηση στον άλλο.
"Είσαι φοιτήτρια, γιατί δε θες να ζήσεις τη φοιτητική σου ζωή και να δουλέψεις;"
Ώπα, ώπα, wait a minute. Από πού συμπεραίνουμε ότι το να δουλεύεις part time σημαίνει ότι δεν έχεις φοιτητική ζωή; Δε σου τρώει δα όλη σου τη ζωή, δε σε κλείνει σε ένα κλουβάκι για να μη μπορείς να αναπνεύσεις, ούτε σε εμποδίζει από το να σπουδάσεις. Αν ενημερώνεσαι σωστά και διαβάζεις/κάνεις τις εργασίες σου, αν οργανώνεις και τον ελεύθερο σου χρόνο για να βλέπεις κόσμο και να περνάς καλά, αυτά τα δυο θα μπορούν να συνδυαστούν.
Α, επίσης, ζητάτε στην αγγελία σας φοιτητές. ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΡΕΠΕΤΕ ΕΤΣΙ; ΕΙΣΤΕ ΔΙΠΟΛΙΚΟΙ ΞΕΡΩ ΓΩ;
"Επικοινωνία, αυτοπεποίθηση, το ένα, το άλλο, τι πιστεύετε ότι έχετε περισσότερο;"
Βυζιά.
"Μα πώς δεν έχετε προ'υ'πηρεσία;" *βλέμμα σαράντα καρδιναλίων*
Έχετε δίκιο, θα τη φυτέψω στο μπαλκόνι μου, μαζί με το λεφτόδεντρο.
"Εχμ, δεν ξέρω την αμοιβή σας, το λογιστήριο την ξέρει"
Α, είστε κι εσείς τόσο πελούσιοι που πληρώνετε αβέρτα κουβέρτα τους υπαλλήλους σας και μετά ξεχνάτε πόσα δίνετε, γιατί είναι και τα μωβ που δίνετε για ναρκωτικά και γκομενάκια. Κι εγώ είμαι αμύθητα πελούσια, σας νιώθω.
Είμαι σίγουρη ότι θα ακούσω κι άλλα στο μέλλον, γιατί η ανθρώπινη μαλακία είναι μέγεθος μη μετρήσιμο. Είναι από τα λίγα δεδομένα σ΄αυτή τη ζωή.
Ας πάμε σ' ένα σχετικά συναφές θέμα,για το οποίο συζητούσα εσχάτως. Όταν λέω σε συμφοιτητές ή φίλους ότι θέλω να βρω δουλειά, πολλές φορές με κοιτάνε με το βλέμμα κλαμμένου κουταβιού και μου λένε "και πώς θα τα βγάζεις πέρα με τη σχολή;". Άλλες φορές ακούω άτομα να λένε ότι αν δεν πατήσουν σε ένα μάθημα, φοβούνται ότι θα κοπούν (το οποίο το λες λίγο παράλογο, αν είσαι σε θεωρητική σχολή). Επίσης, υπάρχει η νοοτροπία ότι "αυτός δεν πατάει, θα πάρει ένα πτυχίο που δεν τον/την αντιπροσωπεύει".
Let's get things straight. Γνωρίζω παιδιά που δουλεύουν παράλληλα με τη σχολή και μπορούν να τα καταφέρνουν σε αυτήν, βγάζοντας καλούς βαθμούς. Όπως είχα πει και προηγουμένως, με διεξοδική ενημέρωση, εργατικότητα και καλή κατανομή ελεύθερου χρόνου όλα γίνονται. Πολλές φορές μου έρχεται στο μυαλό μια συζήτηση που είχα με μια συμφοιτήτρια, που ανήκει στη γενιά του '85. Προσπαθώντας να μου αποδείξει ότι η γενιά μου είναι πολύ λογικής σχολείου, μου έλεγε ότι η δική της γενιά δούλευαν και σπούδαζαν παράλληλα, δεν πατούσαν σε όλα τα μαθήματα γιατί δε μπορούσαν, αλλά διάβαζαν αρκετά. Άρα η δουλειά δεν είναι απαγορευτικό, ούτε κι άλλοθι να μην ασχολείσαι με τη σχολή σου.
Επίσης, το να μην πατάει κάποιος στη σχολή του δε σημαίνει ότι δε διαβάζει/δεν κάνει εργασίες. Ούτε ότι θα πάρει ένα πτυχίο που δεν τον/την αντιπροσωπεύει, εκτός κι αν είναι τίποτα Δαπίτης που όλο το εξάμηνο κωλοχτυπιέται στη Β' Παθολογική και στην εξεταστική καβατζώνει τις σημειώσεις της παραταξούλας, πριν την κάνει για Μύκονοοοοοο. Αφήστε που είναι θείο δώρο όταν κάποιο μαλακιστήρι που μιλάει συνέχεια ενώ κάνεις μάθημα δεν πατάει. Όσοι δεν πατάνε, ξέρουν.
- Εσύ δεν πατάς μαρή;
- Όχι, μαμά, εγώ είμαι φυτόοοοο.
Αυτά είχα να πω σήμερα και να χαίρεστε που είχα όρεξη να γράψω μπλογκ ποστ. Εγώ. Το πιο αναβλητικό άτομο στον κόσμο. Save the date.
Ύστερα από ένα μήνα δουλειάς σ' έναν απατεώνα που υποτίθεται είχε free press και θα μας πλήρωνε και γελάνε κι οι γάτες της γειτονιάς μου, μάζεψα τα μπογαλάκια μου, την κοπάνησα κι αποφάσισα να ψάξω για καμία φυσιολογική δουλειά. Κι εδώ αρχίζει το καλό, γιατί θέλω να σας παραθέσω τις μεγαλύτερες κοτσάνες που άκουσα σε συνεντεύξεις. Τραβήξτε τα βυζγιά σας μαζί μου, χωρίς ντροπές. Και στο ρυθμό του παρακάτω άσματος ασμάτων.
"Τι σας άρεσε, απ' όσα σας είπα;"
Αυτήν την ερώτηση στη ρωτάνε όταν σου έχουν παρουσιάσει την όλη φάση και περιμένουν να βγάλεις την ίδια στιγμή τα πυροτεχνήματα, να ανοίξεις σαμπάνια και ν' αλλάξεις δυο-τρία βρακιά. Στην αγορά εργασίας το 2016, όμως, υπάρχει εκμετάλλευση, δουλεύεις πολλές φορές για την ψυχή της μάνας σου, κάνεις πάρτι αν σε ασφαλίσουν κτλ. Αν ενθουσιαστείς με την κάθε δουλειά, που ίσως να μην πάρεις, και σε γοητεύσει η κάθε περιγραφή, μάλλον θα νιώσεις σύντομα σαν να σε έχει γειώσει σούπερ γκομενάκι. Point being, πρέπει να είσαι πολύ ρομαντικός για να κάνεις τέτοια ερώτηση στον άλλο.
"Είσαι φοιτήτρια, γιατί δε θες να ζήσεις τη φοιτητική σου ζωή και να δουλέψεις;"
Ώπα, ώπα, wait a minute. Από πού συμπεραίνουμε ότι το να δουλεύεις part time σημαίνει ότι δεν έχεις φοιτητική ζωή; Δε σου τρώει δα όλη σου τη ζωή, δε σε κλείνει σε ένα κλουβάκι για να μη μπορείς να αναπνεύσεις, ούτε σε εμποδίζει από το να σπουδάσεις. Αν ενημερώνεσαι σωστά και διαβάζεις/κάνεις τις εργασίες σου, αν οργανώνεις και τον ελεύθερο σου χρόνο για να βλέπεις κόσμο και να περνάς καλά, αυτά τα δυο θα μπορούν να συνδυαστούν.
Α, επίσης, ζητάτε στην αγγελία σας φοιτητές. ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΡΕΠΕΤΕ ΕΤΣΙ; ΕΙΣΤΕ ΔΙΠΟΛΙΚΟΙ ΞΕΡΩ ΓΩ;
"Επικοινωνία, αυτοπεποίθηση, το ένα, το άλλο, τι πιστεύετε ότι έχετε περισσότερο;"
Βυζιά.
"Μα πώς δεν έχετε προ'υ'πηρεσία;" *βλέμμα σαράντα καρδιναλίων*
Έχετε δίκιο, θα τη φυτέψω στο μπαλκόνι μου, μαζί με το λεφτόδεντρο.
"Εχμ, δεν ξέρω την αμοιβή σας, το λογιστήριο την ξέρει"
Α, είστε κι εσείς τόσο πελούσιοι που πληρώνετε αβέρτα κουβέρτα τους υπαλλήλους σας και μετά ξεχνάτε πόσα δίνετε, γιατί είναι και τα μωβ που δίνετε για ναρκωτικά και γκομενάκια. Κι εγώ είμαι αμύθητα πελούσια, σας νιώθω.
Είμαι σίγουρη ότι θα ακούσω κι άλλα στο μέλλον, γιατί η ανθρώπινη μαλακία είναι μέγεθος μη μετρήσιμο. Είναι από τα λίγα δεδομένα σ΄αυτή τη ζωή.
Ας πάμε σ' ένα σχετικά συναφές θέμα,για το οποίο συζητούσα εσχάτως. Όταν λέω σε συμφοιτητές ή φίλους ότι θέλω να βρω δουλειά, πολλές φορές με κοιτάνε με το βλέμμα κλαμμένου κουταβιού και μου λένε "και πώς θα τα βγάζεις πέρα με τη σχολή;". Άλλες φορές ακούω άτομα να λένε ότι αν δεν πατήσουν σε ένα μάθημα, φοβούνται ότι θα κοπούν (το οποίο το λες λίγο παράλογο, αν είσαι σε θεωρητική σχολή). Επίσης, υπάρχει η νοοτροπία ότι "αυτός δεν πατάει, θα πάρει ένα πτυχίο που δεν τον/την αντιπροσωπεύει".
Let's get things straight. Γνωρίζω παιδιά που δουλεύουν παράλληλα με τη σχολή και μπορούν να τα καταφέρνουν σε αυτήν, βγάζοντας καλούς βαθμούς. Όπως είχα πει και προηγουμένως, με διεξοδική ενημέρωση, εργατικότητα και καλή κατανομή ελεύθερου χρόνου όλα γίνονται. Πολλές φορές μου έρχεται στο μυαλό μια συζήτηση που είχα με μια συμφοιτήτρια, που ανήκει στη γενιά του '85. Προσπαθώντας να μου αποδείξει ότι η γενιά μου είναι πολύ λογικής σχολείου, μου έλεγε ότι η δική της γενιά δούλευαν και σπούδαζαν παράλληλα, δεν πατούσαν σε όλα τα μαθήματα γιατί δε μπορούσαν, αλλά διάβαζαν αρκετά. Άρα η δουλειά δεν είναι απαγορευτικό, ούτε κι άλλοθι να μην ασχολείσαι με τη σχολή σου.
Επίσης, το να μην πατάει κάποιος στη σχολή του δε σημαίνει ότι δε διαβάζει/δεν κάνει εργασίες. Ούτε ότι θα πάρει ένα πτυχίο που δεν τον/την αντιπροσωπεύει, εκτός κι αν είναι τίποτα Δαπίτης που όλο το εξάμηνο κωλοχτυπιέται στη Β' Παθολογική και στην εξεταστική καβατζώνει τις σημειώσεις της παραταξούλας, πριν την κάνει για Μύκονοοοοοο. Αφήστε που είναι θείο δώρο όταν κάποιο μαλακιστήρι που μιλάει συνέχεια ενώ κάνεις μάθημα δεν πατάει. Όσοι δεν πατάνε, ξέρουν.
- Εσύ δεν πατάς μαρή;
- Όχι, μαμά, εγώ είμαι φυτόοοοο.
Αυτά είχα να πω σήμερα και να χαίρεστε που είχα όρεξη να γράψω μπλογκ ποστ. Εγώ. Το πιο αναβλητικό άτομο στον κόσμο. Save the date.
