Σε 19 Κομμάτια

                                              ΣΕΞ
 Ωραία, τώρα που τράβηξα με έναν κλασίκ τρόπο την προσοχή σας, σηκωθείτε από καρέκλες, ντιβάνια και πηγαίνετε στο μπλογκ της Καλ για να διαβάσετε αυτό το άρθρο γιατί με συγκίνησε η ρουφιάνα, παρά το γεγονός ότι αναφέρεται εις διπλούν η Σελίν Ντιόν.
    Στο ίδιο άρθρο μας ζητάει να μιλήσουμε για τα τραγούδια που μας σημάδεψαν την πολύταραχη ζωή. Κι επειδή σήμερα έχω γενέθλια - ευχηθείτε μου χρόνια πολλά - θα το κάνω άρθρο.
    - Όχι ρε πούστη, θα βάλει κάτι χιψστεριές και θα τρέχουμε στα Γουικιπίντια! Πάμε να φύγουμε!
 - Άσε μας μωρή χιψστερού, που ζεις στο παρελθόν! Ούτε 20 δεν έχεις πάει μωρή! Δηλαδή στην εμμηνόπαυση τι θα κάνεις;
  Όοοοοοχι, εδώ θα μείνετε γιατί δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημά σας με τα flashbacks. Και γιατί μετά το άρθρο θα πάμε στο τοπικό καφενείο να σας κεράσω καμιά σουμάδα ή κανά υποβρύχιον με τα φραγκοδίφραγκα που διαθέτω, νιεχ, νιεχ, νιεχ.
    Α, και κάτι άλλο. 13/11 έχω γενέθλια οπότε μπορείτε να μου ευχηθείτε. Μη σας ξεγελάει η λάθος ημερομηνία του μπλόγκερ κουφάλα, έρχεται κρεμάλα.
       
                                         19)  Eddie Brickell - What I Am

        Δεν πρέπει να είχα αποφοιτήσει από το Νηπιαγωγείο όταν το άκουσα για πρώτη φορά. Ο πατέρας μου τότε είχε αγοράσει ένα μικρό άσπρο Fiat κι έπαιζε μουσική από cd ενώ οδηγούσε. Αυτό είναι ένα από τα πρώτα μου πχιοτικά ακούσματα. Αναφέρεται στην ανεξαρτησία, στο δόγμα "εγώ είμαι έτσι κι εσείς δεν είστε υποχρεωμένοι να γουστάρετε", με έναν πολύ ήρεμο τρόπο, χωρίς εντάσεις και τσαμπουκάδες.
   Ναι, άκουγα indie από το Νηπιαγωγείο. Βαράει το χιψστερόμετρο τιλτ λέμε.
 
                                      18) Τhe Fugees - Ready Or Not 

          
        Ή αλλιώς η δεύτερη απόδειξη ότι έλαβα και γαμώ τις μουσικές παιδείες από τα cd στο αμάξι του πατέρα μου. Το συγκεκριμένο άλμπουμ, το The Score, το πρωτοάκουσα όταν ήμουν κάπου 10 χρονών, εν έτει, δηλαδή, 2006. Ήταν ο πρώτος rnb δίσκος που άκουσα σε μια εποχή που η rnb ερχόταν στη μόδα. Και με το Ready Or Not ερωτεύτηκα. Διαχρονικός έρωτας με ένα διαχρονικό κομμάτι.
   Τώρα για το κομμάτι δε θα μιλήσω πολύ. Θα συνοψίσω τα κύρια χαρακτηριστικά του γιατί δε θέλω να γίνομαι - wait for it- πολυλογού. Γαμηστερή παραγωγή και sample, η Lauryn Hill γαμάει μανούλες φωνητικά, σέξι κομμάτι με τον τρόπο που πολλά σύγχρονα του ζηλεύουν.

                                         17)  Scorpions - No One Like You

        
            Η πρώτη μου επαφή με τη ροκ μουσική έγινε μέσω των Σκούρπιονς, ναι, αυτών των πλέον γεροντοροκάδων που κάθε χρόνο δίνουν την τελευταία τους συναυλία στη Λάρισα   Λάρ'σα και στα Τρίκαλα. Είχα πάει μάλιστα στη συναυλία τους στο Γαυροναό το 2009. Αφού είχαμε κάψει όλη τη δισκογραφία τους οικογενειακώς, ήταν φυσικό κι επόμενο να κωλοχτυπηθούμε με αυτό το ερωτοκαψουροάσμα και λάιβ.

                                       16) Aly And Aj - Potential Breakup Song

                      
       Το καλοκαίρι της Α Γυμνασίου ανακάλυψα πως. όσο κι αν συμπαθείς ένα άτομο, μπορεί να μην ανταποκρίνεται το ίδιο. Έτσι άρχισε ένας κύκλος υπαρξιακών αναζητήσεων τιλέωΘεέμου. Βασικά, αποφάσισα να ψαχθώ στη μουσική, γιατί ήθελα κι εγώ να ξεχωρίσω κάπως από τα υπόλοιπα κοριτσούδια της ηλικίας μου.
   Οι πρώτες αναζητήσεις μου συμπεριλάμβαναν teen pop κομμάτια του Disney Channel σαν κι αυτό.Το οποίο παραμένει ένα αρκετά διασκεδαστικό και χορευτικό κομμάτι με εξίσου διασκεδαστικούς στίχους,με κάνει να νιώθω δεκατεσσάρων και να θυμάμαι αυτό το αντικοινωνικό κι ονειροπαρμένο κοριτσάκι που ήμουν, αυτό που κρατούσε ημερολόγιο κι έγραφε ιστορίες 20 σελίδων, κρυφά από τους άλλους για να γλυτώσει τη μετανάστευση στον Άρη, βασισμένες σε σενάρια που έπλαθε στο μυαλό της.

                               16) Florence And The Machine - Dog Days Are Over

              
       Κι έρχεται ο Σεπτέμβρης της Γ Γυμνασίου. Η μικρή και δειλή Ιωάννα παθαίνει για κάποιο λόγο αυτοπεποίθηση κι αποφασίζει πως η θέση του underdog, του ταπεινού χαμομηλιού δεν της αξίζει και πως η άρχουσα κοινωνική τάξη ασκεί πιέσεις στις μικρότερες γι' αυτό οι προλετάριοι πρέπει να εξεγερθούν απέναντι στο άδικο καπιταλιστικό σύστημα (το γάμησα). Η Florence είναι μία από τις μουσικές της ανακαλύψεις κι ο δίσκος της στους προτεινόμενους του Glamour, Θεός σχωρέστο. Και με τη φωνάρα της τραγουδάει για όλα αυτά που εκείνη θέλει να πει στους γύρω της, ότι η παλιά Ιωάννα, που όλοι την έκαναν ό,τι ήθελαν, πέθανε και ταλιμπάν ταλιμπάν.
    
                                          15) KT Tunstall - Hold On

              
          Η άνοιξη του 2010 ήτο ένας σταθμός ζωής για τη μικρή Ιωάννα. Μετά από πολλά μα και μου κι ενδοιασμούς κι έχοντας γυρίσει από ένα ταξίδι με το φάμιλι στην εξωτική Κρήτη, αποφάσισε επιτέλους να φτιάξει το δικό της μπλογκ. Σύντροφος της σε όλες αυτές τις αποφάσεις υπήρξε η KT Tunstall, όταν ακόμα έβγαζε μουσική που δε σε έριχνε σε υπνηλία.
   Το Hold On, φίλες και φίλοι, είναι ένα γρήγορο folk κομμάτι που έχει γραφτεί για να σε ξεσηκώσει. Έχει μέσα του όλη τη γρήγορη αισιοδοξία του κόσμου, με έναν πολύ "in your face" τρόπο. Γι' αυτό θα μου θυμίζει πάντα εκείνη την άνοιξη των αλλαγών, που πέρασε γρήγορα κι ακούμπησε πολύ.
       
                                        14) I Blame Coco ft Robyn - Caesar

     Κι όταν άρχισα το Λύκειο, απογοητεύτηκα. Τα άλλα παιδάκια δε με υποδέχθηκαν ακριβώς με ανοιχτές αγκάλες, αλλά, κυρία κυρία, μου φέρονταν άσχημα! Οπότε ένιωθα μόνη στο λάκκο με τα φίδια.
   Πάνω κάτω σε αυτό αναφέρεται και το electropop ντουέτο της I Blame Coco (κατά κόσμον Elliot Sumner....η κόρη του Sting τέλος πάντων) με τη Robyn. Να ρε παιδί μου, ένιωθα ότι ο Καίσαρας ήταν από πάνω μου και χαζογελούσε ενώ τα άλλα παιδάκια μου κάνανε τη ζωή δύσκολη.
- Άρα έχεις ψυχολογικά τραύματα.
- Καλώς την Καλ.
             
                                                           13) Μarie Digby - Fool

 

           Από τα προηγούμενα θα συμπεράνατε ότι γενικά ήμουν ένα κοριτσάκι που πετούσε στα σύννεφα κι αναγκάστηκε να γειωθεί. Δηλαδή η πραγματικότητα της έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό (χωρίς να ξέρει ότι είμαι ανώμαλη και μπορεί να μου αρέσουν αυτά). Κι έτσι ήρθε το πρώτο σοκ και ντέος. Η μικρή αθώα Ιωάννα έφαγε....παύση αγωνίας......κι άλλη δραματική παύση.....μας έσπασες τα νεύρα όμως.......την πρώτη της χυλόπιτα, ουα, κλαψ, λυγμ. Συγκλονισμένο το πανελλήνιο, διχασμένη η κοινή γνώμη. Το δικαστήριο της Χάγης άρχισε τις διαδικασίες για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης.
  Και μετά από αυτή την τρανταχτοτρανταχτή γείωση, άκουγε ασταμάτητα το Μαράκι να λέει "I fell in love with a fool" γιατί αυτός ο άνθρωπος αυτός τόλμησε και δεν την προτίμησε, αλλά επέλεξε μια γνωστή της, καλό κορίτσι. Κι ακόμα και σήμερα το θεωρεί ένα πολύ ωραίο, ειλικρινές κομματάκι, παρά το γεγονός ότι δεν παίζει ούτε χυλόπιτα για αυτήν αυτόν τον καιρό.

                                   12) Gym Class Heroes ft Neon Hitch - Ass Back Home

  Κάπου στα τέλη του 2011 με αρχές του 2012 είχα αρχίσει να πάσχω από οξεία ρομαντικιτίδα. Δεν είχα ερωτευτεί εκείνη την περίοδο ή κάτι τέτοιο, όχι. Ούτε ήμουν μεθυσμένη. Ούτε έπαιρνα ναρκωτικά. Πολύ πιθανόν να με είχαν βαρέσει τα Αρχαία του φροντιστηρίου κι η προετοιμασία για το Proficiency στο κεφάλι. Ευτυχώς, να λέτε, που έχω αλλάξει από τότε, έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος και μισώ τον κόσμο.
  Μέσα στα χαρούμενα και ρομαντικά κομμάτια που άκουγα, λοιπόν, ήταν και το σούπερ ρέντι φρέντλι άσμα των Ηρώων Της Ώρας Της Γυμναστικής που μιλούσε με έναν ρομαντίκ τρόπο και με τη ρεφρέν της Neon Hitch για τις σχέσεις από απόσταση. Παρόλο που δεν ξέρω αν θα με εκφράσει ποτέ το συγκεκριμένο κομμάτι * φτύνει το πέτο σαν προληπτική γιαγιούλα*, πάντα θα το θεωρώ τέρμα πιασάρικο και τρισχαριτωμένο, με αναμνήσεις ζευγαριών στο σχολείο κι εμένα να χαίρομαι γι' αυτούς επειδή είχε μπει ο ρομαντικός Mr. Hyde μέσα μου.

                                      11) Τhe Birthday Massacre - Happy Birthday

                    Οι Birthday Massacre είναι, ίσως, το αγαπημένο μου συγκρότημα. Λιώνω τους δίσκους τους κυρίως κάθε καλοκαίρι και κάθε Νοέμβρη με Δεκέμβρη, με αφετηρία το καλοκαίρι του 2012. Κάναμε τότε μια γαμάτην εκδρομή στην Επίδαυρο και, περνώντας από τους σκοτεινούς δρόμους της Εθνικής, το άκουγα γιατί μου έβγαζε μια γαματοσύνη.
             Οκ, μόνο εγώ ακούω dark κομμάτια όταν είμαι χαρούμενη. Να το πείτε στον ψυχίατρο που θα με παραπέμψετε μια ημέρα.

                                           10) Disturbed - Down With The Sickness

    Εγώ δεν άκουγα μέταλ κάποτε. Το θεωρούσα θόρυβο κι έλεγα πως αντέχω τις μπαλάντες των Λεφτάλλικα μόνο. Άντε και το Aerials του Συστήματος της Κάτω (Ραχούλας). Ήμουν για λιθοβολισμό.Η μάνα μου κι ο αδελφός μου είχαν άλλη άποψη βέβαια. Γι' αυτό εν καιρώ προετοιμασίας για τις Πανελλήνιες ακούγαμε κυρίως μέταλ, μέταλ, α, και μέταλ. Εγώ, που γύριζα με νευράκια από το φροντιστήριο (κι από κάτι πάρε δώσε μου), κάποια στιγμή, πολύ αργότερα, αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία στο είδος. Κι άρχισα από τα βασικά. Και, ναι, το Down With The Sickness γαμάει και δέρνει το 90% του νου μέταλ με την ένταση του και τη διάθεση να τρελάνει στο headbanging την κάθε Κατινίτσα και το απεγνωσμένο middle 8 του. Ζήτω, λοιπόν, η εκτόνωση του Down With The Sickness!
  
                                                9) Wild Belle - Happy Home

                    
   Μάρτιος 2013. Τι ωραία εποχή για σχολικό τουρισμό! Αφήστε, ζούσα ένα δράμα. Ζούσα σε μια σαπιλοκατάσταση διαβάσματος και διαπίστωσης ότι δεν ένιωσα ποτέ μέλος της κοινωνίας του σχολείου που πήγαινα. Έτσι που λες Αννίτα μου.
  Το Happy Home ήταν το καθρεφτάκι όλης αυτής της σαπίλας. Έχει τον αργό ρυθμό, θυμωμένους στίχους που μιλάνε για μια κατάσταση από την οποία θες να ξεφύγεις όπως και δήποτε, δεν ανήκεις εδώ, θες να πας μετανάστης στο Τιμπουκτού και τέθοια. Μακριά από μας. Α πα πα.

                                                        8)Ms Mr - Fantasy

               
 Πανελλήνιες. Επίσης ωραία εποχή. Μόνο 10 ώρες διαβάσματος την ημέρα, μαζί με την απαραίτητη γκρίνια. Και διαλείμματα για μουσική.
   Η αλήθεια είναι ότι χωρίς τη μουσική, θα είχα κλειστεί μια ώρα αρχύτερα στο ψυχιατρείο. Πόσα βράδια άνοιγα το mp4 κι έπαιζα το Fantasy; Πολλά. Γιατί; Οι στίχοι του, αυτό το "how could I be what I wanna see?" , με γέμιζαν αισιοδοξία για το μέλλον. Μου ψιθύριζαν "εντάξει, Ιωάννα, είσαι στην τελική ευθεία οπότε σε ένα χρόνο από τώρα θα σε θαυμάζουμε στη σχολή της αρεσκείας σου". Κάτι ήξεραν.
 
                                             7) Stooshe - Put The Kettle On

                                          
       Την τελευταία ημέρα των Πανελληνίων μέχρι κι οι πέτρες ήταν μες στην τρελή χαρά. Λέγαμε με όλους τους τρόπους "φτου ξελευθερία!". Ακούγαμε τα αγγελάκια του Παραδείσου να μας φωνάζουν ότι αυτή η τσόντα των Πανελληνίων 2013 τελείωσε. Ναι, ναι, κάπως έτσι ήμουν κι εγώ. Ταυτιζόμουν με τις Stooshe και τις χαρούμενες τους μελωδίες.
          
                                              6) Waxahatchee - Misery Over Dispute 

             Και τι κάνει μια 18χρονη ξανθιά που μόλις πέτυχε στις Πανελλήνιες; Ξεκινάει το καλοκαίρι της με έναν γαμάτο τρόπο, μόνο και μόνο για να βρει προβλήματα που δεν υπάρχουν και να αναλωθεί σε αυτά ενώ δε θα έπρεπε. Όμορφα, ε;
   Να ναι καλά αυτή η καλλιτέχνιδα με το τεράστιο όνομα και τα σύντομα τραγούδια. Μου θυμίζει πόσο ανώριμη ήμουν τότε. Πόσο μάλλον με το Misery Over Dispute που εμπεριέχει όλο το θυμό και το άσκοπο εκείνης της περιόδου.

                                                  5) Υuna - Rescue

           
    Όπως θυμάστε, είμαι από τους ανώμαλους που θεωρούν το φθινόπωρο μια νέα, κεφάτη αρχή. Το φθινόπωρο του 2013 είναι ένας από τους λόγους που το πίστευα αυτό. Έπειτα από την ηλιθιότητα του καλοκαιριού, ήρθα επιτέλους στα ίσα μου. Και κατέντησα η Ιωάννα που όλοι ξέρετε κι αγαπάτε κι ας μην το παραδέχεστε.
   Soundtrack της περιόδου; Το Rescue φυσικά, ένα indie anthem ανεξαρτησίας, που βεβαιώνει όλον τον κόσμο ότι όλα πέρασαν κι είμαστε έτοιμοι για μια νέα αρχή. Μπορώ να σας πω κι άλλα αισιόδοξα. Τι εννοείτε δε θέλετε;

                                             4) System Of A Down - Lost In Hollywood

                  Τον Απρίλη που μας πέρασε άρχισε κι η πορεία μου στο ραδιόφωνο. Η πρώτη εκπομπή δεν ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα γιατί είχα ακόμα πολλά να μάθω. Κι από άποψη μουσικής κι από άποψη λόγου.
    Είχα επιλέξει το Lost In Hollywood για προτελευταίο κομμάτι. Εκτός από το ότι είχα λιώσει στο ριπίτ εκείνο τον καιρό, μου φέρνει στο μυαλό ανθρώπους που συμπαθούσα μα κάτι στράβωσε στην πορεία, άλλαξαν, δεν ήταν αυτοί που νόμιζα, οι αλήτες, οι αχρείοι! Δεν τους είχε πάρει μακριά μου το κακό ιμπεριαλιστικό Χόλιγουντ, αλλά οι ίδιοι κάπου έμπλεξαν, κάπου μαλακίστηκαν. Άλλωστε λάθη είμαστε, ανθρώπους κάνουμε.

                                        3) Sigma ft Paloma Faith - Changing

               Ξέρω, μόλις έπεσα στα μάτια σας επειδή τόλμησα κι ανέβασα mainstreamίλα. Τώρα περιμένετε να δικαιολογηθώ, λέγοντας που το άκουγα πριν γίνει κουλ, κάτι που είναι αλήθεια. Είμαι αθώα!
   Αν το προηγούμενο ακαδημα'ι'κό έτος ήτανε σειρά, θα το έβαζα να παίζει στην τελευταία σκηνή της πρώτης σκηνής, όπου εγώ, μετά το τέλος της εξεταστικής και την έξοδο μου, γύριζα σπίτι. Εκείνο το βράδυ ένιωσα γαμάτα. Επιτέλους βρήκα ανθρώπους να ταιριάξω κι ένα μέρος να ανήκω.
- ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ!
  Σουτ εσείς!

                                             2) Τhe Dresden Dolls - Sex Changes

                  Κάτι έλεγα για αλλαγές και φθινόπωρο, ε; Πράγματι, ο Σεπτέμβρης που μας πέρασε ήταν γεμάτος από αυτές. Απώλειες, μερικές φορές για καλό, μερικές φορές όχι, διαπιστώσεις (πάλι) και πολλά πήγαινε έλα. Μεγάλα διαστήματα σαν το πιανιστικό intro του θεόμουρλου άσματος τραγουδισμένου από την Amanda Palmer. Α, κι άλλαξα ραδιοφωνική στέγη κι άρχισα με αυτό το κομμάτι. Σατανικό, ε;
  
                             1) Sia Furler - You're Never Fully Dressed Without A Smile
          

     Και φτάνουμε στο σήμερα, στο εντώ και τώρα, όπου έχουμε αφήσει (για την ώρα) τις γκρίνιες κι απολαμβάνουμε το τώρα. Στο σήμερα, όπου η ουσία βρίσκεται στη Σία και στην αισιοδοξία.

          Πιθανότατα σας κούρασα με τέτοιο σεντόνι, με τραγούδι και κακό. Δε γαμιέται όμως; Έχω γενέθλια, δε μπορείτε να με βρίσετε. Θα με βρίσετε αφού περάσουν.