Η Επιστροφή

   Το μπλογκ έχει πιάσει αράχνες και σκονίτσες. Σας έχω σε ένα ατελείωτο "περίμενε", εσείς έχετε αγανακτήσει περισσότερο κι από τους ανθρώπους που περιμένουν λεωφορείο στα νότια προάστια της Αθήνας. Μα τι να σας κάνω κι εγώ; Νομίζετε έχω όλη την έμπνευση, ότι δε γράφω κι αλλού; Νομίζετε ότι έχω όλο το χρόνο να σας γράφω; Ε; Ε; Ε;
   Πολύ ωραία, νομίζω δικαιολογήθηκα για την απουσία μου κι ότι με πιστεύετε. Αν ναι, χαίρομαι. Αν όχι, κακό δικό σας. Και στις δυο περιπτώσεις θα σας αρχίσω τα ανακατεμένα μου, τα mix n much, γιατί είμαι τόσο κακιά κι ανεύθυνη και σας ξεπετάω με αυτά. Σας έλειψα τουλάχιστον;

     

   * Έχω αρχίσει να σκέφτομαι να κάνω Εράσμους στο επόμενο εξάμηνο. Αυτό φυσικά σήκωσε τον ξαφνιασμό και την αγωνία της Ελληνίδας μάνας, που νόμιζε μέχρι πρόσφατα ότι το Εράσμους διαρκεί πέντε μέρες, άντε το πολύ μια βδομάδα. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τι σοκ έπαθε μόλις της είπα ότι διαρκεί ένα ολόκληρο εξάμηνο!
   Τώρα, όσον αφορά το ποια χώρα θα επιλέξω, η επικρατέστερη μου φαίνεται η Γαλλία, μιας που τελειώνω τη γλώσσα φέτος. Σκέφτηκα και Κύπρο, αλλά έχω πάει παλιά, εν έτει 2009, και θυμάμαι ότι το φαγητό εκεί είναι ολίγον τι σάπιο (κι οι τιμές ήταν ακριβές, αλλά τους χτύπησε κι εκεί κρίση). Για την ώρα, κάνω χάζι τη λίστα με τα συνεργαζόμενα πανεπιστήμια και τα λιγουρεύομαι. Αχ, αγαπητό Κοσμοπόλιταν, τι να κάνω η ρουφιάνα; Μήπως να πάω να κλάψω που η σχολή μου δε διαθέτει συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Ζανζιβάρης ή του Τιμπουκτού;

   * Στην επόμενη εξεταστική το ψήνω να προσλάβω καμιά γραμματέα, μιας που το inbox μου στο Facebook λυσσά και μου στέλνει κι η θυρωρός της σχολής μου να με ρωτήσει ποια είναι η ύλη για το τάδε μάθημα, τα sos, οι σάλτσες, τα dressing σαλάτας, σε ποια σελίδα και να κάνω προβλέψεις για τον Ερμή στο Σκορπιό. Όπως θα σας επιβεβαιώσουν οι αγαπητοί μου συνάδελφοι, ουδέποτε υπήρξα ξινή με αυτούς, ό,τι κι αν με ρώτησαν. Επίσης, ένα μικρό ποσοστό από αυτούς είχε την τιμή να το κοπλιμεντάρω που δε με ρωτάει μαλακίες, αλλά το ψάχνει λίγο και δεν τα θέλει όλα έτοιμα. Αυτά τα λίγα άτομα να ξέρουν ότι τους αγαπώ τα μάλα. Και τους άλλους τους αγαπώ, αρκεί να καταλαβαίνουν τη διαφορά μεταξύ "πρήζω τον άλλον" και "ρωτάω τον άλλον για κάποιες πληροφορίες".

 * Έχω την εντύπωση ότι αυτοί που πάνε και τσακώνονται με άλλους στα ιντερνέτια δε γαμάνε. Μήπως είναι η ιδέα μου;

* Πάντως έχουμε εδώ κι ένα μήνα το Σύριζα στην κυβέρνηση και Σοβιετία δε γίναμε. Ούτε οι κομμουνισταί  μας πήραν τα σπίτια, ούτε χρειάζεται να τριβόμαστε σε κανέναν για να πάρουμε κανά καλσόν.  Αμ, κι οι καταθέσεις μας; Στη θέση τους! Τσάμπα οι τόσες προφητείες! ;

* Ας το δεχτούμε, ότι κάποιοι άνθρωποι θα μιμούνται τυφλά τους άλλους νυν κι αεί κι εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν. Εντάξει, δεν ξεχειλίζουν από προσωπικότητα, δεν είναι δείγματα γαματοσύνης, αλλά νομίζω πρέπει να υπάρχουν κι αυτοί να μας θυμίζουν αν τέτοιες επιλογές μας ταιριάζουν ή όχι.

* Εσείς, μουνόπανα, που μας ζητάτε εξυπηρετήσεις και σας βοηθάμε, αλλά τον υπόλοιπο καιρό μας φτύνετε κατάμουτρα, πώς ζείτε, πώς κοιμάστε τα βράδια; Άσπλαχνα πλάσματα!

* Ακούστε, ακούστε, το εκτιμώ που είστε φανς της ποιότητας, αλλά δεν είναι ανάγκη να μου πετάτε κάθε λίγο και λιγάκι στην αρχική μου αποσπάσματα από τα διάφορα έργα που διαβάζετε. Με πείσατε σας λέω, θα τα διαβάσω κι εγώ!

* Νομίζω δεν υπάρχει κάτι πιο γραφικό από τα άτομα που σε μια πολιτική συζήτηση καταλήγουν ότι τα πάντα φταίνε, κόμματα, πρόσωπα, συστήματα και δεν έχουν τίποτα να αντιπροτείνουν.

* Για ένα τόσο clean άτομο σαν εμένα, οι καπνιστές μου φαίνονται μυστήρια πλάσματα. Δεν πίνω (πολύ), δεν καπνίζω, ούτε καν είμαι εθισμένη στους καφέδες, ζεστούς και κρύους. Αλλά είμαι εθισμένη στο γράψιμο, νομίζω αυτό πιάνετε. Όχι στο να γράφω τους άλλους. Nα γράφω λογοτεχνικά ή να γράφω άρθρα.

κι ένα τελευταίο:

* Τελευταία γίνεται χαμός στα κοινωνικά δίκτυα επειδή ο Αύγουστος Κορτώ γράφει - λες και δεν το ξέρανε - λουλουδένιες και χαρωπές αναρτήσεις και κράζουν. Οκ, προσωπικά τον εκτιμώ. Έχω πάει και σε παρουσίαση βιβλίου του. Δεν είναι ότι θα συμφωνήσω με όλες του τις αναρτήσεις, αλλά τον συμπαθώ. Η όλη φάση μου θυμίζει τα διάφορα ποστς του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου, που δέχθηκαν ένα χ.ψ κράξιμο. Το πολύ κράξιμο δεν είναι του στυλ μου κι έτσι προτιμώ να μην τον παρακολουθώ. Και, γενικά, δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να διαβάζει τις απόψεις του καθενός. Μα δηλαδή εγώ θα τα λέω όλα;