Κατά καιρούς πετυχαίνω άρθρα και μπλογκ ποστς που περιγράφουν το πώς είναι να μεγαλώνεις. Τα περισσότερα έχουν μια μελοδραματική εσάνς. Κι εγώ δεν τα μπορώ τα μελοδραματικά. Γι' αυτό θα γράψω τη δική μου εκδοχή, γιατί πάντα τα λέω σωστά.
Λεπόν, μεγαλώνεις όταν το ξυπνητήρι χτυπά νωρίς για να πας στη δουλειά και να βγάλεις το ψωμάκχαχαχαχα, κι όχι για το σχολείο.
Όταν έχεις σχολή πρωί με το χάραμα και λες να μην πας γιατί ποιος σηκώνεται, έχουμε και δουλειές να ούμε.
Όταν οι μισοί φίλοι σου επιδίδονται σε δραματικούς μονολόγους που αφορούν το γιατί δε βρίσκουν γκόμενο/α κι αναλύουν μέχρι και τη nude που έστειλαν. Κι οι άλλοι μισοί έχουν σχέση ένα χρόνο και βάλε.
Όταν παύει να σε νοιάζει τι μέσο όρο θα βγάλεις στα μαθήματα και κοιτάς απλά να τα περάσεις.
Όταν αποκτάς και φίλους ή φίλες που σε περνάνε καμιά δεκαετία στα χρόνια και μπαίνεις ξαφνικά στο τριπάκι να καταλάβεις πώς σκέφτονται, για να τους κατανοήσεις.
Όταν μπαίνουν και τα πολιτικά στις συζητήσεις σου.
Όταν πας να ψηφίσεις και φεύγεις σαν να προσπαθείς να μαζέψεις τα κομμάτια σου μετά το χαγκόβερ, γιατί ξέρεις ότι ψήφισες μαλακία.
Όταν λες "καλό παιδί, αλλά..."
Όταν ξέρεις ότι έχεις πιο πρωτοκοσμικά προβλήματα από όσο λες.
Όταν αρχίζεις και ταυτίζεσαι με εικόνες ή τραγούδια που μιλάνε για τεμπελιά, αναβλητικότητα ή φαγητό.
Όταν υπάρχει επιτακτική ανάγκη να ανοίξεις τα email σου για τη σχολή ή για τη δουλειά.
Όταν ο αδελφός σου πάει Γ Λυκείου κι εσύ είσαι σε φάση "τι είναι σχολείο;"
Όταν καταλαβαίνεις ότι δουλειές δεν υπάρχουν κι αν είσαι κωλόφαρδος μπορεί να σε προσλάβουν μια εταιρεία και να σε πληρώνουν του κάθε Αγίου Ποτέ.
Όταν οι "μάπα το καρπούζι" είναι περισσότεροι από τους "σούπερ ουάου".
Όταν χαζεύεις ελληνικές σαπίλες στην τηλεόραση κι απορείς γιατί τις έβλεπες στα παιδικά χρόνια/στην εφηβεία.
Όταν λες "αυτό το τραγούδι το έλιωνα μικρή".
Όταν οι μεγαλύτεροι φίλοι σου σε φωνάζουν "μικρό".
Όταν βγάζεις αμπελοφιλοσοφίες για τη ζωή, σαν άλλη δραματική ηρωίδα σαπουνόπερας, με τις σοκολάτες στον καναπέ.
Όταν αναφωνήσεις "ρε το μαλάκα, δε μου έκατσε!"
Όταν καταλαβαίνεις ότι μοιάζεις πιο πολύ με το Ντόναλντ Ντακ παρά με το Μίκυ Μάους.
Όταν αρχίζεις και κατανοείς τους πιο περίεργους τύπους χιούμορ.
Όταν τα inside jokes σου γίνονται πιο ντέρτι, ρίλι ντέρτι.
Όταν η μάνα σου δε σου λέει πια τίποτα που γυρνάς μετά τις 12 γιατί κοιμάται κι ανοίγεις με τα κλειδιά σου.
Όταν εσύ φτιάχνεις πρωινό και χαίρεσαι για τα ψωμάκια που έφτιαξες στη φρυγανιέρα και για το τσάι.
Όταν σε πλησιάζει Δαπίτης για πρώτη φορά - αλλά τα φετινά πρωτοετά γράφονται ηλεκτρονικά, δεν ξέρουν τι γλυτώνουν.
Όταν κάποιος από την παρέα μεθάει.
Όταν καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει αντικειμενική ενημέρωση.
Όταν πεις το πρώτο σου "δεν έχω χρόνο".
Και, τέλος, όταν κάθεσαι σε ένα λάπτοπ και γράφεις τι σημαίνει να μεγαλώνεις. Να δω πώς θα κάνω στα πενήντα.
Λεπόν, μεγαλώνεις όταν το ξυπνητήρι χτυπά νωρίς για να πας στη δουλειά και να βγάλεις το ψωμάκχαχαχαχα, κι όχι για το σχολείο.
Όταν έχεις σχολή πρωί με το χάραμα και λες να μην πας γιατί ποιος σηκώνεται, έχουμε και δουλειές να ούμε.
Όταν οι μισοί φίλοι σου επιδίδονται σε δραματικούς μονολόγους που αφορούν το γιατί δε βρίσκουν γκόμενο/α κι αναλύουν μέχρι και τη nude που έστειλαν. Κι οι άλλοι μισοί έχουν σχέση ένα χρόνο και βάλε.
Όταν παύει να σε νοιάζει τι μέσο όρο θα βγάλεις στα μαθήματα και κοιτάς απλά να τα περάσεις.
Όταν αποκτάς και φίλους ή φίλες που σε περνάνε καμιά δεκαετία στα χρόνια και μπαίνεις ξαφνικά στο τριπάκι να καταλάβεις πώς σκέφτονται, για να τους κατανοήσεις.
Όταν μπαίνουν και τα πολιτικά στις συζητήσεις σου.
Όταν πας να ψηφίσεις και φεύγεις σαν να προσπαθείς να μαζέψεις τα κομμάτια σου μετά το χαγκόβερ, γιατί ξέρεις ότι ψήφισες μαλακία.
Όταν λες "καλό παιδί, αλλά..."
Όταν ξέρεις ότι έχεις πιο πρωτοκοσμικά προβλήματα από όσο λες.
Όταν αρχίζεις και ταυτίζεσαι με εικόνες ή τραγούδια που μιλάνε για τεμπελιά, αναβλητικότητα ή φαγητό.
Όταν υπάρχει επιτακτική ανάγκη να ανοίξεις τα email σου για τη σχολή ή για τη δουλειά.
Όταν ο αδελφός σου πάει Γ Λυκείου κι εσύ είσαι σε φάση "τι είναι σχολείο;"
Όταν καταλαβαίνεις ότι δουλειές δεν υπάρχουν κι αν είσαι κωλόφαρδος μπορεί να σε προσλάβουν μια εταιρεία και να σε πληρώνουν του κάθε Αγίου Ποτέ.
Όταν οι "μάπα το καρπούζι" είναι περισσότεροι από τους "σούπερ ουάου".
Όταν χαζεύεις ελληνικές σαπίλες στην τηλεόραση κι απορείς γιατί τις έβλεπες στα παιδικά χρόνια/στην εφηβεία.
Όταν λες "αυτό το τραγούδι το έλιωνα μικρή".
Όταν οι μεγαλύτεροι φίλοι σου σε φωνάζουν "μικρό".
Όταν βγάζεις αμπελοφιλοσοφίες για τη ζωή, σαν άλλη δραματική ηρωίδα σαπουνόπερας, με τις σοκολάτες στον καναπέ.
Όταν αναφωνήσεις "ρε το μαλάκα, δε μου έκατσε!"
Όταν καταλαβαίνεις ότι μοιάζεις πιο πολύ με το Ντόναλντ Ντακ παρά με το Μίκυ Μάους.
Όταν αρχίζεις και κατανοείς τους πιο περίεργους τύπους χιούμορ.
Όταν τα inside jokes σου γίνονται πιο ντέρτι, ρίλι ντέρτι.
Όταν η μάνα σου δε σου λέει πια τίποτα που γυρνάς μετά τις 12 γιατί κοιμάται κι ανοίγεις με τα κλειδιά σου.
Όταν εσύ φτιάχνεις πρωινό και χαίρεσαι για τα ψωμάκια που έφτιαξες στη φρυγανιέρα και για το τσάι.
Όταν σε πλησιάζει Δαπίτης για πρώτη φορά - αλλά τα φετινά πρωτοετά γράφονται ηλεκτρονικά, δεν ξέρουν τι γλυτώνουν.
Όταν κάποιος από την παρέα μεθάει.
Όταν καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει αντικειμενική ενημέρωση.
Όταν πεις το πρώτο σου "δεν έχω χρόνο".
Και, τέλος, όταν κάθεσαι σε ένα λάπτοπ και γράφεις τι σημαίνει να μεγαλώνεις. Να δω πώς θα κάνω στα πενήντα.
Θεέ μου.. μεγαλώνωωωωωωωωω!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆστα. Κι εγώ. Ανησυχώ μη βγάλω καμιά άσπρη τρίχα στα νιάτα μου.
ΔιαγραφήΜα εγώ ξέρω τι είναι σχολείο! Προχθές ήμουν εκεί. Είναι αυτό το κτίριο που πάμε και ψηφίζουμε όταν έχει εκλογές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ, λειτουργεί ακόμα σαν σχολείο αυτό; Δηλαδή δεν είναι μόνο εκλογικό κέντρο; Σε τι κόσμο ζω μον Ντιέ!
ΔιαγραφήΕμείς οι μεγάλοι πάντως που κάνουμε παρέα με μικρούς μια χαρά συννενούμαστε :p Βέβαια όντως δε μπορείτε να κατανοήσετε ενίοτε μερικά πράγματα καθότι πολλοί από εσάς δεν έχετε ξεπεράσει ακόμα το ροζ συννεφάκι, οπότε σοκάρεστε :p
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε περίπτωση είναι διαφορετική θαρρώ.
ΔιαγραφήΤα αστεία της παρέας πρέπει επίσης να ξεχειλώνονται τόσο πολύ που μπορεί να κάθεστε να λέτε μαλακίες για ένα μαλακισμένο θέμα επί ώρες για κανα μήνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ, το έχω αυτό στις παρέες μου. Όχι σε όλες, αλλά σε ένα/δυο παραρτήματα το βρίσκεις αυτό. Του δίνουμε να καταλάβει.
ΔιαγραφήΜεγαλώνεις κι εσύ, ε; Καλά, όταν φτάσεις στα 55 και τύχει να ζω ακόμα, θα το συζητήσουμε εκτενέστερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς το 2040 έχουμε καιρό. Πάντως ο Μητσοτάκης θα ζει τότε.
Διαγραφήόταν οι πελάτες και οι νέοι συνάδελφοι σου, σου μιλάν στον πληθυντικό...και όταν το παιδί του γείτονα αρχίζει να σε φωνάζει θεία....σκατά μη βιάζεστε να μεγαλώσετε
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε βιαζόμαστε, ο καιρός περνάει γρήγορα.
Διαγραφή