Προς Τα Πίσω

  Έρχονται mails από τους θαυμαστές μου, που μου ζητάνε να μάθουν τι κάνω τα βράδια. Το gmail μου υποφέρει. Για να μην μιλήσω για το λογαριασμό μου στο Facebook! Σκέφτομαι να προσλάβω γραμματέα. Οπότε ό,τι προτάσεις έχετε να μου κάνετε, κάντες τες.

.

.

.

    Ok, δεν έχω φθάσει (ακόμα) σε τέτοιο σημείο, αλλά νομίζω πως πρέπει να σας εξομολογηθώ τι έκανα ένα βράδυ του Μάη. Είναι κάτι που κάνω αρκετές φορές. Ωωωω, σταματήστε, πρόστυχα μυαλά! Είμαι αθώα. Δεν κάνω κάτι τρομερό. Απλά, να, με πιάνει μια τάση νοσταλγίας και κοιτάζω παλιές δημοσιεύσεις ή συνομιλίες, που μου θυμίζουν κι από κάτι. Και, όχι, ούτε που ξέρω πώς θα κάνω στα 40 μου.

   
   Ένα βράδυ, που λέτε, είδα στην αρχική μου ένα κομμάτι που κάτι μου θύμιζε από Λύκειο. Αμέσως ανέτρεξα σε συνομιλίες που είχα κάνει εκείνα τα χρόνια, στην Α με Β Λυκείου. Μαλάκες μου, ένιωσα χάλια. Ξέρετε τι είναι να βλέπεις παλιές συνομιλίες και να βαράς ρυθμικά facepalm; Εγώ, μετά από μια αναδρομή ανακάλυψα τα εξής:
  - ότι ήμουν μια παθολογικά κουτσομπόλα που ασχολούταν με τα ζευγάρια.
- πως χρησιμοποιούσα χίλια emoticons σε κάθε μου διάλογο. Να λέμε κι ευχαριστώ που αιωνίως μισούσα τα greeklish και δεν έγραψα ούτε μια φράση σε αυτά.
- άκουγα κομμάτια επικίνδυνης κι όχι τόσο ποιοτικής mainstreamίλας. Παίζει να μου άρεσε και κομμάτι του Pitbull. ΣΤΑΥΡΩΣΤΕ ΜΕ!
- αν κάποιος με έγραφε σε ευαίσθητες κι ανεξερεύνητες περιοχές, δεν έλεγα να το δεχθώ. Έπρεπε να τον πρήξω μέχρι να πάρει ένα μπαζούκα και να με θερίσει.
   Και άλλα πολλά.
    Ευτυχώς, όμως, τέλειωσα το Λύκειο και άρχισα να ασχολούμαι με την πνευματική μου εξέλιξη (αν κι είμαι ήδη πνευματικά εξελιγμένη γιατί μικρή με τάιζαν thunderstone κι είχα πέσει στη χύτρα του Πανοραμίξ πριν έρθει ο Οβελίξ και μόλις το γάμησα με αυτήν την παρένθεση, δε βρίσκετε;).
  Πόσες φορές μας έχει τύχει να κοιτάμε πίσω στο παρελθόν και να σκεφτόμαστε πόσο ηλίθιοι υπήρξαμε; Ένα τέτοιο πισωγύρισμα είναι αρκετά τρομαχτικό.Ταυτόχρονα είναι και φυσιολογικό. Πάντα θα υπάρχουνε πράγματα που θα μας θυμίζουν το παρελθόν, που θα τα βλέπεις ή θα τα ακούς και θα σου φέρνουν κάτι στο μυαλό. Δε γίνεται να το αποφύγεις. Φωτογραφίες, τραγούδια, ατάκες, όλο και κάτι θα βρεθεί στο δρόμο σου για να ξυπνήσει τους μηχανισμούς της μνήμης σου χωρίς να σου ζητήσει άδεια.
    Ακόμα, το να αναλογιζόμαστε τα λάθη που είχαμε κάνει και να τα αφορίζουμε δείχνει πως έχουμε εξελιχθεί, πως ελπίζουμε κι ευχόμαστε να μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Φαντάζεστε να κάναμε συνέχεια τα ίδια λάθη, να μη βάζαμε ποτέ μυαλό, να χρησιμοποιούσαμε την ίδια συνταγή αποτυχίας ξανά και ξανά, αβάδιστα, αβασάνιστα και αγόγγυστα; Η ζωή μας θα ήτανε μαρτύριο και θα είχαμε αυτοκτονήσει με συνοπτικές διαδικασίες!
    Το καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι το παρελθόν έχει τη δική του δύναμη κι ας βασανίζει κόσμο.Οπότε, αν σου τύχει, κοίτα να το απολαύσεις. Το πισωγύρισμα είναι καλό πράγμα. Αφέσου στη μαγεία του. Αααα, και να θυμάσαι το παρελθόν σου και την ιστορία σου πριν πας να ψηφίσεις. Μην κάνεις καμιά μαλακία και την κλαίμε όλοι μαζί, με μια φωνή!